คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1110/2523

ประมวลกฎหมายอาญา ม. 56

จำเลยตั้งโรงงานใช้เครื่องจักรแปรรูปไม้สักเพื่อการค้าโดยมิได้รับอนุญาตนับว่าการกระทำของจำเลยร้ายแรงมากเป็นการทำลายทรัพยากรที่สำคัญของประเทศชาติศาลไม่รอการลงโทษแก่จำเลยเพื่อป้องกันมิให้มีการกระทำผิดเช่นนี้ขึ้นอีก

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1106/2523

ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา ม. 158, 185, 192, 215

โจทก์ฟ้องว่าเมื่อวันที่ 2 พฤศจิกายน 2521 จำเลยกระทำความผิดฐานกระทำอนาจาร พ.และทำร้ายร่างกายส. แต่โจทก์ยื่นฟ้องวันที่ 9 มิถุนายน 2521 จึงเป็นการกล่าวหาว่าจำเลยกระทำความผิดภายหลังวันที่โจทก์ฟ้อง จะฟ้องล่วงหน้าว่าจำเลยกระทำความผิดหาได้ไม่ แม้จำเลยรับสารภาพก็ลงโทษจำเลยไม่ได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1100/2523

ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ ม. 654

ค้างเงินค่าเซ้งตึกที่ต้องคืนกัน 80,000 บาท คู่กรณีตกลงกันทำเป็นสัญญากู้โดยคิดดอกเบี้ยร้อยละ 21/2 เกินอัตราที่กฎหมายกำหนดเป็นเวลา 15 เดือน เงิน 30,000 บาทรวมเป็นสัญญากู้ 110,000 บาท เงิน 30,000 บาท นี้เป็นโมฆะทั้งหมดเจ้าหนี้มีสิทธิได้รับเงินคืนโดยบวกดอกเบี้ยร้อยละ 71/2 ต่อปี

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1091/2523

ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ ม. 437 พระราชบัญญัติจราจรทางบก พ.ศ.2522

กรณีรถยนต์อันเป็นยานพาหนะซึ่งต่างเดินด้วยเครื่องจักรกลชนกันนั้นจะนำ ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 437 มาบังคับหาได้ไม่พระราชบัญญัติจราจรทางบก พ.ศ.2477 ป.ว.59 ก็สันนิษฐานความผิดของคนขับรถนำมาใช้ในคดีแพ่งไม่ได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1083/2523

ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ ม. 420

การที่ลูกจ้างขับรถของจำเลยจอดรถไว้โดยไม่เปิดไฟก็ดีไม่จอดรถชิดขอบทางก็ดีเป็นการผิดกฎจราจรเท่านั้นผู้ตายขับขี่รถจักรยานยนต์มาควรจะหลบหลีกได้แต่กลับแล่นเข้าชนรถจำเลยความเสียหายจึงเกิดขึ้นเพราะผู้ตายกระทำขึ้นเองไม่ได้เกิดเพราะความประมาทของลูกจ้างจำเลยจำเลยหาต้องรับผิดชดใช้ค่าสินไหมทดแทนแก่โจทก์ไม่

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1073/2523

ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ ม. 1401

โจทก์ใช้สะพานทางเดินพิพาทโดยปรปักษ์ต่อจำเลยตั้งแต่พ.ศ.2502 อายุความได้สิทธิในภารจำยอมของโจทก์ต้องเริ่มต้นนับตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมานับถึงวันที่จำเลยทำรั้วปิดกั้นสะพานทางเดินพิพาทเมื่อพ.ศ.2519 จึงเกินกว่าสิบปีแล้วที่ดินอันเป็นที่ตั้งสะพานทางเดินพิพาทพร้อมสะพานจึงตกอยู่ในภารจำยอมเพื่อประโยชน์แก่ที่ดินส่วนที่เหลือซึ่งโจทก์เป็นเจ้าของรวมจำเลยจะทำรั้วปิดกั้นหรือจะรื้อทำลายสะพานทางเดินหาได้ไม่

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1060/2523

ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง ม. 249 พระราชบัญญัติแก้ไขเพิ่มเติมประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง (ฉบับที่ 6) พ.ศ.2518 ม. 7

ฎีกาของจำเลยเป็นฎีกาที่มิได้ยกข้อเท็จจริงหรือข้อกฎหมายขึ้นโต้แย้งโดยชัดแจ้งว่าคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ไม่ชอบ ไม่ถูกต้องในข้อไหน ประเด็นใด จำเลยเห็นว่าที่ถูกควรเป็นอย่างไรมีข้อเท็จจริงจากพยานหลักฐาน หรือมีข้อกฎหมายใดสนับสนุน เป็นฎีกาที่ไม่ชอบด้วยประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 249 ศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัย

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1063/2523

ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ ม. 420

จำเลยที่ 3 ไม่รับโครงการวิทยานิพนธ์ของโจทก์เสนอต่อคณะกรรมการอนุมัติโครงการวิทยานิพนธ์ เพราะโจทก์ไม่มีโครงการวิทยานิพนธ์เสนอต่อจำเลยที่ 3 ซึ่งเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาตามระเบียบหาเป็นการกระทำละเมิดต่อโจทก์ไม่การที่จำเลยที่ 1 ที่ 2 มิได้บังคับให้จำเลยที่ 3 รับโครงการวิทยานิพนธ์ของโจทก์เสนอต่อคณะกรรมการอนุมัติโครงการวิทยานิพนธ์จึงไม่เป็นการกระทำละเมิดต่อโจทก์เช่นกัน

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1049/2523

ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ ม. 1453 เดิม, 1488 ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง ม. 287, 288

โจทก์นำยึดที่ดินซึ่งเป็นสินสมรสระหว่างจำเลยและผู้ร้องโดยไม่ต้องขอแบ่งส่วนของจำเลยออกก่อนได้ ผู้ร้องเป็นเจ้าของร่วมในทรัพย์ที่ถูกยึดชอบที่จะร้องขอต่อศาลให้กันส่วนของผู้ร้องออกได้ แต่จะร้องขอให้ปล่อยทรัพย์ที่ถูกยึดไม่ได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1048/2523

ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง ม. 28, 58

ตามคำร้องสอดและคำสั่งของศาลชั้นต้นอนุญาตให้จำเลยร่วมเข้ามาในคดีในฐานะเป็นจำเลยร่วม ซึ่งประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา 58 วรรคสอง ห้ามมิให้ผู้ร้องสอดใช้สิทธิอย่างอื่นนอกจากสิทธิที่มีอยู่แก่คู่ความฝ่ายซึ่งตนเข้าเป็นโจทก์ร่วมหรือจำเลยร่วมในชั้นพิจารณาเมื่อตนร้องสอดดังนั้นเมื่อคดีเดิมมิได้มีประเด็นข้อพิพาทว่าโจทก์รับโอนกรรมสิทธิ์ที่ดินและบ้านตามฟ้องโดยสุจริตหรือไม่จำเลยร่วมจึงไม่อาจใช้สิทธิตั้งประเด็นข้อนี้ขึ้นใหม่ในคำร้องสอดเพื่อให้ศาลวินิจฉัยในคดีนี้ได้

การสั่งรวมพิจารณาคดีหลายเรื่องอยู่ในดุลพินิจของศาลถ้าจะต้องเลื่อนการพิจารณาไปทำให้ล่าช้าศาลไม่รวมพิจารณา