จำเลยมีกระบือไม่มีตั๋วพิมพ์รูปพรรณ์ แลแสดงความบริสุทธิ์ไม่ได้ โจทย์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามพระราชบัญญัติสัตว์พาหนะมาตรา ๒๐ แลกฎหมายลักษณอาญามาตรา ๓๒๑

ศาลเดิมแลศาลอุทธรณ์ข้าหลวงพิเศษเห็นว่าข้อที่โจทย์ขอให้ลงโทษฐานรับของโจรนั้น โจทย์สืบไม่ได้ความว่าจำเลยมีไว้โดยทุจริตหรือรับไว้โดยรู้สึกว่าเปนของร้าย จำเลยไม่มีผิดตามฎีกาที่ ๑๐๕๖/๖๓

ศาลฎีกาเห็นว่า พระราชบัญญัติสัตว์พาหนะมาตรา ๒๐ มีว่า ผู้ใดมีกระบือโดยไม่มีตั๋วพิมพ์รูปพรรณ์ มีน่าที่ต้องแสดงว่าได้ไว้โดยบริสุทธิ์ มิฉนั้นมีความผิดฐานรับของโจร ซึ่งท่านบ่งอัตราโทษไว้ตามมาตรา ๓๒๑ แห่งประมวลอาญา แลศาลฎีกาได้พิพากษาไว้เปนบรรทัดฐานแล้ว คือฎีกา ที่ ๔๘๘/๑๓๐, ๓๖/๒๔๕๙, ๗๘๒/๒๔๖๐, เพราะฉนั้นการที่จำเลยมีกระบือแลแสดงความบริสุทธิ์ไม่ได้เช่นนี้ จำเลยต้องมีผิดตามพระราชบัญญัติสัตว์พาหนะมาตรา ๒๐ แลตามตัวอย่างฎีกาที่กล่าวแล้ว ส่วนฎีกาที่ ๑๐๕๖/๒๔๖๓ นั้น เปนเรื่องฟ้องหาว่ารับของโจร หาลบล้างฎีกาก่อน ๆ ไม่ แลฎีกาที่ ๑๐๕๖/๒๔๖๓ กล่าวชัดว่ารูปคดีไม่ตรงกับฎีกาที่ ๗๘๒/๒๔๖๐ จึงไม่ลบล้างฎีกาฉบับนั้น

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา