ได้ความว่าจำเลยออกใบรับเงินเกินกว่า ๒๐ บาทให้เขาไปโดยมิได้ปิดอากรแสตมป์

ศาลล่างทั้ง ๒ วินิจฉัยว่าจำเลยเป็นผู้ทำตราสาร จึงมีหน้าที่ต้องเสียอากรแสตมป์มีผิดตามพ.ร.บ.อากรแสตมป์ พ.ศ.๒๔๗๕ ม.๒๓-๒๖ ให้ปรับ ๑๐๐ บาท

จำเลยฎีกาขึ้นมาในข้อที่ว่าตราสารกับใบรับเงินมีสภาพต่างกันหรือไม่ แลใครมีหน้าที่ปิดแสตมป์ แลปิดเมื่อไร

ศาลฎีกาเห็นว่า ตามมาตรา ๓ แห่งพระราชบัญญัติอากรแสตมป์ ตราสารหมายรวมถึงเอกสารที่ต้องเสียอากรแสตมป์ แลตามบัญชีหมาย ก.ใบรับเงินเกินกว่า ๒๐ บาทต้องเสียอากรแสตมป์ ฉะนั้นใบรับเงินซึ่งเป็นเอกสารที่ต้องเสียอากรแสตมป์ จึงเป็นตราสารตามมาตรา ๓ แลเห็นว่าตาม ม.๑๓ ข้อ ๒ ม.๑๘ ผู้ทำตราสารเป็นผู้เสียอากรแสตมป์ แลต้องปิดก่อนกระทำตราสาร จึงพิพากษายืนตามศาลล่าง

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา