ได้ความว่าจำเลยเล่นเต๋าเอาทุเรียนกัน โดยใครได้แต้มสูงเปนผู้ได้ทุเรียน ผู้ใดได้แต้มน้อยต้องใช้ราคาทุเรียน พวกได้แต้มกลาง คือ ไม่สูงไม่ต่ำไม่ต้องใช้ราคาดังนี้ มีปัญหาว่าจำเลยจะมีผิดตาม พรบ อากรการพะนันหรือไม่

ศาลเดิมตัดสินว่า จำเลยเล่นเต๋าเอาทุเรียนกินกันไม่มีผิด จึงให้ยกฟ้อง

ศาลอุทธรณ์ตัดสินกลับว่า จำเลยมีผิดตาม ม.๑๐ แห่ง พรบ อากรการพะนัน ร.ศ.๑๒๐ ให้ปรับจำเลยคนละ ๒๐ บาท

ศาลฎีกาเห็นว่า ทุเรียนเปนทรัพย์สินตามประมวลแพ่ง ม.๙๙ และจำเลยได้เล่นโดยมิได้รับอนุญาติจึงมีความผิด และตัดสินยืนตามศาลอุทธรณ์

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา