โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานมีเจตนาทุจริต ออกเช็คโดยมีเจตนาจะไม่ให้มีการใช้เงินตามเช็คนั้นและออกเช็คสูงกว่าจำนวนเงินที่มีอยู่ในบัญชีอันจะพึงให้ใช้เงินได้ในขณะที่ออกเช็ค ขอให้ลงโทษตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค พ.ศ. ๒๔๙๗ มาตรา ๓ (๑) (๓)

จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วพิพากษายกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า ที่โจทก์ฎีกาว่าศาลอุทธรณ์ฟังข้อเท็จจริงนอกสำนวนนั้นศาลอุทธรณ์ได้วินิจฉัยตรงตามพยานหลักฐานในสำนวนและที่โจทก์กล่าวว่า คดีอาญาหมายเลขแดงที่ ๑๔๒๖/๒๕๐๗ ของศาลอาญา ศาลรับฟังว่าจำเลยกระทำความผิดตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็คฯ มาตรา ๓(๒)(๓) และ (๕) ทั้งข้อเท็จจริงได้ความว่า จำเลยยอมถอนหุ้นออกจากห้าง และยังเป็นหนี้ห้างอยู่ ๓๕,๐๐๐ บาท จึงออกเช็ค ๔ ฉบับ เป็นเงิน ๓๕,๐๐๐ บาท โจทก์ไม่จำต้องนำนายจำนงเข้าสืบอีกนั้น เห็นว่า คดีอาญาหมายเลขแดงที่ ๑๔๒๖/๒๕๐๗ ของศาลอาญาคดีนี้เป็นคนละเรื่องกัน คำพิพากษาคดีดังกล่าวหาผูกพันจำเลยในคดีนี้ไม่ทั้งคำเบิกความของนายจำนงในดคีนั้น ก็นำมาใช้ยันจำเลยในคดีนี้ไม่ได้เพราะมิได้พิจารณาต่อหน้าจำเลยในคดีนี้ และจำเลยไม่มีโอกาสซักค้าน หากโจทก์ประสงค์จะให้ข้อเท็จจริงใดเข้ามาสู่สำนวนความในคดีนี้โดยคำเบิกความของนายจำนง โจทก์ก็จำต้องนำสืบนายจำนงในคดีนี้ จะนำคำเบิกความของนายจำนงในคดีอื่นมาใช้ยันจำเลยในคดีนี้ไม่ได้

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา