โจทก์ฟ้องว่า เมื่อวันที่ 16 กันยายน 2514 จำเลยกับพวกอีก 2 คนร่วมกันใช้อาวุธปืนขู่เข็ญนางสาวลำดวน และร่วมกันข่มขืนกระทำชำเรานางสาวลำดวนซึ่งมิใช่ภริยาของจำเลยกับพวกจนสำเร็จความใคร่ โดยจำเลยกับพวกผลัดเปลี่ยนกันข่มขืนกระทำชำเรานางสาวลำดวนจนสำเร็จความใคร่คนละหนึ่งครั้ง และขณะที่คนหนึ่งกระทำชำเรา พวกคนอื่นใช้ปืนขู่ไม่ให้ร้องและดิ้นการกระทำของจำเลยกับพวกมีลักษณะเป็นการโทรมหญิง ขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 276, 281, 83ประกาศของคณะปฏิวัติ ฉบับที่ 11 ลงวันที่ 21 พฤศจิกายน 2514

จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์เชื่อว่าจำเลยเป็นคนร้ายรายนี้ พิพากษากลับ เป็นว่าจำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 276, 83ประกาศของคณะปฏิวัติ ฉบับที่ 11 ลงวันที่ 21 พฤศจิกายน 2514 ข้อ 7ให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 276, 83 อันเป็นกฎหมายในส่วนที่เป็นคุณแก่จำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 3 ให้จำคุกจำเลยมีกำหนด 5 ปี

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงเช่นเดียวกับศาลอุทธรณ์ว่า จำเลยได้กระทำความผิดจริงดังโจทก์ฟ้อง และวินิจฉัยข้อกฎหมายว่า ที่ศาลอุทธรณ์พิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามประกาศของคณะปฏิวัติ ฉบับที่ 11 ข้อ 7ด้วยนั้น เห็นว่า ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 276 เดิม ซึ่งเป็นกฎหมายที่ใช้อยู่ในขณะที่จำเลยกระทำความผิดคดีนี้ ตามมาตรา 2 นั้นไม่มีข้อความซึ่งบัญญัติให้การกระทำโดยใช้อาวุธปืนและมีลักษณะเป็นการโทรมหญิงมีโทษหนักขึ้นเหมือนอย่างมาตรา 276 ที่ถูกแก้ไขเพิ่มเติมโดยประกาศของคณะปฏิวัติ ฉบับที่ 11 ประกาศของคณะปฏิวัติ ฉบับที่ 11ข้อ 7 จึงไม่ใช่กฎหมายที่เป็นคุณแก่จำเลยตามมาตรา 3 แห่งประมวลกฎหมายอาญา จึงนำมาปรับบทแก่การกระทำผิดของจำเลยไม่ได้

พิพากษาแก้ เป็นว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 276 ส่วนกำหนดโทษนั้นคงให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลอุทธรณ์

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา