ได้ความว่าเดิมศาลฎีกาพิพากษาให้ขับไล่จำเลยออกจากที่ดินแปลงหมายเลข ๑-๒-๓-๖ โจทก์จึงร้องต่อศาลเดิมขอให้บังคับจำเลยตามคำพิพากษา และให้ใช้ค่าเช่าเดือนละ ๒ บาท ๕๐ สตางค์ตั้งแต่เดือนเมษายน ๒๔๗๒ เปนต้นไปจนกว่าจะออกจากที่ จำเลยแถลงการณ์ว่าได้ออกจากที่แล้วศาลเดิมนัดโจทก์จำเลยมาพร้อมกันชี้เขตร์ที่พิพาท จำเลยรับว่าเรือนโรงจำเลยซึ่งปลูกอยู่ในเส้นสีเขียว ช่องหมายเลข ๔ ดำก็อยู่ในวงเส้นเขียว ฉะนั้นหมายบังคับที่ออกไปแล้วกินความถึงที่แปลงหมายเลข ๔ ดำด้วย ให้ยกคำแถลงการณ์จำเลย

ศาลอุทธรณ์เห็นว่า ตามคำตัดสินหาได้ระบุให้โจทก์ชนะคดีในที่หมายเลข ๔ ด้วยไม่ แม้ที่นี้จะอยู่ในวงเส้นเขียว ก็ฟังไม่ได้ว่ารวมอยู่ในที่หมายเลข ๖ ด้วย จึงให้ยกคำสั่งศาลเดิมที่บังคับขับไล่จำเลยออกจากที่หมายเลข ๔

ศาลฎีกาเห็นว่า เมื่อโจทก์ว่าจำเลยยังมิได้รื้อถอนสิ่งที่ปลูกสร้างในที่หมายเลข ๖ จำเลยว่ารื้อแล้ว จึงเปนหน้าที่โจทก์ต้องสืบว่าจำเลยยังไม่ได้รื้อถอนไปจากที่หมายเลข ๖ ตรงไหน และจำเลยต้องสืบว่าจำเลยได้รื้อถอนออกไปแล้วเมื่อใดที่จะไม่ต้องเสียค่าเช่า จึงตัดสินให้ศาลเดิมจัดการสืบพะยานโจทก์จำเลยใหม่ แล้วบังคับไปตามกระบวนความ ค่าธรรมเนียมในชั้นนี้รอไว้เมื่อฝ่ายใดแพ้ ก็ให้เสียแทนฝ่ายชนะรวมกันไป

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา