โจทก์ฟ้องว่าจำเลยเป็นเสมียนของบริษัท บ.รับเงินจากผู้เอาประกันภัยไว้แล้วยักยอกไปเสีย บริษัท บ.ผู้เสียหายได้ร้องทุกข์ขอให้เจ้าพนักงานฟ้องร้องจำเลยแล้ว

ในชั้นพิจารณาผู้แทนบริษัท บ.มาเบิกความว่าเงินที่จำเลยยักยอกไปนี้ บริษัทไม่ถือว่าผู้เอาประกันภัยได้ส่งให้แก่บริษัทแล้ว บริษัทอาจเรียกร้องเอาจากผู้เอาประกันภัยอีกได้ แต่บริษัทจะไม่เรียกร้องเอา

ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์เห็นต้องกันว่าบริษัท บ.มิใช่ผู้เสียหาย ไม่มีอำนาจมอบคดีให้เจ้าพนักงานว่ากล่าว จึงให้ยกฟ้องโจทก์

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาตัดสินว่าผู้เสียหายคือผู้ที่ถูกยักยอกทรัพย์ หาใช่หมายถึงผู้เสียหายทางชื่อเสียงดังโจทก์กล่าวในฎีกาไม่ เมื่อบริษัท บ. มิใช่ผู้เสียหายก็ไม่มีอำนาจร้องทุกข์ขอให้ว่ากล่าว ศาลล่างยกฟ้องโจทก์ชอบแล้ว ยืนตาม

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา