โจทก์ ฟ้อง ว่า จำเลย ทั้ง สอง ซื้อ ผ้าลินินเทียม ทีเอ็กซี จำนวน 154 พับ เป็น เงิน 273,119 บาท ตกลง ชำระ ค่าสินค้า ภายใน 30 วันนับแต่ วันที่ จำเลย ได้รับ สินค้า หรือ วันที่ ได้รับ ใบ สำคัญ รับ บิลแต่ จำเลย ทั้ง สอง ชำระ ค่าสินค้า ให้ เพียง 150,000 บาท ขอให้ บังคับจำเลย ทั้ง สอง ชำระ เงิน ที่ ค้าง พร้อม ดอกเบี้ย จำนวน 133,061 บาทกับ ดอกเบี้ย อัตรา ร้อยละ เจ็ด ครึ่ง ต่อ ปี ใน ต้นเงิน 123,119 บาทนับ ถัด จาก วันฟ้อง เป็นต้น ไป จนกว่า จะ ชำระ เสร็จ แก่ โจทก์

จำเลย ทั้ง สอง ให้การ และ ฟ้องแย้ง ว่า จำเลย ทั้ง สอง ซื้อ สินค้าผ้า จาก โจทก์ จริง ตาม ฟ้อง แต่ ชำระ ราคา ครบถ้วน แล้ว และ จำเลย ทั้ง สองชอบ ที่ จะ ได้รับ ใบ สำคัญ รับ บิล อันเป็น หลักฐาน แห่ง หนี้ ราย นี้ คืน จากโจทก์ ขอให้ ยกฟ้อง โจทก์ และ ให้ โจทก์ ส่งมอบ ใบ สำคัญ คืน แก่ จำเลย ทั้ง สองหาก ไม่สามารถ คืน ได้ ให้ ถือเอา คำพิพากษา เป็น การแสดง เจตนา แทน

โจทก์ ให้การ แก้ฟ้อง แย้ง ว่า จำเลย ทั้ง สอง ยัง ค้างชำระ ค่าสินค้าโจทก์ จึง ไม่ต้อง คืน ใบ สำคัญ รับ บิล แก่ จำเลย ทั้ง สอง ขอให้ ยกฟ้อง แย้ง

ศาลชั้นต้น พิพากษา ให้ จำเลย ทั้ง สอง ร่วมกัน ชำระ เงิน จำนวน123,119 บาท พร้อม ดอกเบี้ย อัตรา ร้อยละ เจ็ด ครึ่ง ต่อ ปี นับแต่วัน ผิดนัด วันที่ 1 กุมภาพันธ์ 2531 จนกว่า จะ ชำระ เสร็จ แก่ โจทก์แต่ ดอกเบี้ย ตั้งแต่ วัน ผิดนัด ถึง วันฟ้อง ต้อง ไม่เกิน 9,942 บาทให้ยก ฟ้องแย้ง ของ จำเลย ทั้ง สอง

จำเลย ทั้ง สอง อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์ พิพากษายืน

จำเลย ทั้ง สอง ฎีกา

ศาลฎีกา วินิจฉัย ข้อกฎหมาย ว่า ฟ้องแย้ง ของ จำเลย ทั้ง สองขอให้ โจทก์ ส่งมอบ ใบ สำคัญ รับ บิล อันเป็น หลักฐาน แห่ง หนี้ ของ โจทก์จำนวน 123,119 บาท คืน แก่ จำเลย ทั้ง สอง เนื่องจาก จำเลย ทั้ง สองได้ ชำระหนี้ ตาม ใบ สำคัญ รับ บิล ดังกล่าว แก่ โจทก์ ครบถ้วน แล้ว อันเป็นการ เรียกร้อง ให้ โจทก์ ส่งมอบ ใบ สำคัญ รับ บิล ซึ่ง เป็น หลักฐาน แห่ง หนี้จำนวนเงิน ดังกล่าว คืน มา เพื่อ แสดง ว่า จำเลย ทั้ง สอง ได้ ชำระหนี้ ตามใบ สำคัญ รับ บิล แล้ว ถือได้ว่า เป็น คำขอ ปลดเปลื้อง ทุกข์ อัน อาจ คำนวณเป็น ราคา เงินได้ ตาม จำนวน หนี้ ใน ใบ สำคัญ รับ บิล ดังกล่าว จึง เป็นคดี ที่ มี ทุนทรัพย์ 123,119 บาท จำเลย ทั้ง สอง ฎีกา เกี่ยวกับ ฟ้องแย้งของ จำเลย ทั้ง สอง ขอให้ โจทก์ ส่งมอบ ใบ สำคัญ รับ บิล คืน แก่ จำเลย ทั้ง สองตาม ฟ้องแย้ง ดังกล่าว จึง เป็น คดี มี จำนวน ทุนทรัพย์ ที่พิพาท กันใน ชั้นฎีกา ไม่เกิน สอง แสน บาท ต้องห้าม มิให้ คู่ความ ฎีกา ใน ข้อเท็จจริงตาม บทบัญญัติ ดังกล่าว เช่นเดียวกัน ศาลอุทธรณ์ ฟัง ข้อเท็จจริง ว่าจำเลย ทั้ง สอง ยัง ไม่ได้ชำระ ค่าสินค้า ตาม ฟ้อง แก่ โจทก์ โจทก์ จึงมีสิทธิ ยึดถือ ใบ สำคัญ รับ บิล ไว้ ซึ่ง จำเลย ทั้ง สอง ฎีกา ว่า จำเลย ทั้ง สองชำระ ค่าสินค้า ตาม ฟ้อง แก่ โจทก์ ครบถ้วน แล้ว นั้น เป็น การ โต้เถียงดุลพินิจ การ รับฟัง พยานหลักฐาน ของ ศาลอุทธรณ์ เป็น ฎีกา ใน ข้อเท็จจริงจึง ต้องห้าม มิให้ จำเลย ทั้ง สอง ฎีกา ใน ปัญหา ข้อ นี้ ตาม บทบัญญัติ ดังกล่าวเช่นกัน ที่ ศาลชั้นต้น สั่ง รับ ฎีกา ของ จำเลย ทั้ง สอง ที่ เกี่ยวกับฟ้อง ของ โจทก์ และ ที่ เกี่ยวกับ ฟ้องแย้ง ของ จำเลย ทั้ง สอง มา นั้นจึง เป็น การ ไม่ชอบ ศาลฎีกา ไม่รับ วินิจฉัย

พิพากษายก ฎีกา ของ จำเลย ทั้ง สอง คืน ค่าธรรมเนียมศาล ชั้นฎีกาทั้งหมด แก่ จำเลย ทั้ง สอง ค่า ทนายความ ชั้นฎีกา ให้ เป็น พับ

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา