โจทย์จำเลยเปนพี่น้องร่วมบิดาเดียวกันแต่ต่างมารดา เมื่อมารดาจำเลยตายจำเลยยังเล็กบิดาโจทย์จำเลยจึงมอบให้โจทย์เลี้ยงจำเลยครั้นบิดาโจทย์จำเลยตาย โจทย์ทำสัญญาแบ่งมรฎกระหว่างพี่น้องของโจทย์ ๆ ได้ที่ดินบ้านเรือน โจทย์ฟ้องขับไล่จำเลยออกจากที่ดินรายนี้

ศาลอุทธรณ์ข้าหลวงพิเศษตัดสินว่า สัญญาแบ่งมรฎกนั้นจะฟังมามัดจำเลยซึ่งเปนคนนอกสัญญาไม่ได้ อนึ่งเวลาทำสัญญานั้นจำเลยเปนเด็กอยู่ในความปกครองของโจทย์ การที่โจทย์ตกลงแบ่งมรฎกในระหว่างพี่น้อง ไม่แบ่งให้จำเลยด้วยนั้นเปนการผิดน่าที่ผู้ปกครอง ถึงกาลจะล่วงเลยมากว่า ๑๐ ปีจำเลยก็ยังหาขาดกรรมสิทธิไม่เพราะกฎหมายสันนิษฐานว่าผู้ปกครองเด็กมีน่าที่ปกครองทรัพย์ของเด็กด้วย ต้องถือว่าโจทย์กับจำเลยได้ปกครองมาด้วยกัน แลผู้ที่จะได้รับมรฎกมีโจทย์กับจำเลยเท่านั้น เพราะคนอื่นไม่ได้ปกครองมาเกิน ๑ ปีแล้ว ให้แบ่งแก่โจทย์จำเลยคนละ ๑ ส่วน

ศาลฎีกาตัดสินยืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา