ศาลเดิมตัดสินเมื่อวันที่ ๑๐ มิถุ ๗๐ ให้จำเลยโอนขายที่ดินให้แก่ผู้ร้อง ศาลฎีกาตัดสินยื่นเมื่อวันที่ ๓ สิงห์ ๗๑ ในระหว่างที่ยังไม่ได้โอนที่ดินนั้น ผู้ร้องได้ขุดยึดที่ดินรวมทั้งค่าเช่า ส่วนค่าเช่านั่นมีคนเก็บมาส่งศาล ภายหลังโจทก์ชนะความจำเลย ครั้นวันที่ ๖ มก.๗๐ โจทก์จึงยึดราคาที่ดินที่ผู้ร้องจะต้องชำระแก่จำเลยกับขอเฉลี่ยในส่วนค่าเช่าที่ดินเก็บมาส่งศาลด้วย.

ศาลเดิมเห็นว่าเงินราคาที่ดินนี้นให้กักรอไว้จนกว่าคดีของผู้ร้องที่ฟ้องขึ้นใหม่เรียนค่าเสียหายถึงที่สุด ส่วนเงินค่าเช่านั้นเป็นดอกผลนิตินัย เกิดจากอสังหาริมทรัพย์ที่ผู้ร้องชนะคดีตั้งแต่วันศาลเดิมตัดสิน ขอเฉลี่ยไม่ได้

ศาลอุทธรณ์เห็นว่าเรื่องราคาที่ดินศาลเดิมไม่ได้สั่งให้เด็ดขาด โจทก์จะขอให้ศาลเดิมสั่งต่อไปได้เพราะผู้ร้องได้ถอนฟ้องแล้ว ส่วนเรื่องค่าเช่านั้นเห็นว่ายังคงเป็นของจำเลยอยู่ ตาม ป.พ.พ.๔๕๖ ให้โจทก์มีอำนาจยึดได้ ๆ

ศาลฎีกาเห็นว่าคำพิพากษาฎีกาให้โอนขายที่ดินนั้นยังไม่นับว่าเป็นการโอนโฉนดเสร็จแล้ว ตาม ป.พ.พ.๔๕๖ แลฎีกา ๒๗๑/๒๔๗๐ กรรมสิทธิในที่ดินยังคงเป็นของจำเลยอยู่ จึงตัดสินยื่นตามศาลอุทธรณ์

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา