คดีนี้ โจทก์ฟ้องมีใจความสำคัญว่า จำเลยที่ 1 เป็นลูกจ้างจำเลยที่ 2 ขับรถโดยสารโดยประมาทเป็นเหตุให้รถแฉลบลงกระแทกกับคูข้างถนนอย่างแรง รถตะแคงไป ทำให้โจทก์ที่นั่งโดยสารมาในรถคันนั้นล้มลงหน้าฟาดลงไปถึงสลบ มีบาดแผลสาหัส สมองถูกกระทบกระเทือนอย่างแรงต้องรักษาตัวอยู่ 2 เดือนเศษ โจทก์เป็นนักเรียนเตรียมอุดมปีที่ 1 ต้องขาดการเล่าเรียนทำให้สอบตก และขณะที่โจทก์สลบไปนั้น ปากกาปลอกทองพร้อมด้วยดินสอ เสื้อผ้า กระเป๋าสตางค์พร้อมด้วยธนบัตรรวมราคา 1,500 บาท ต้องสูญหายไป ขอให้จำเลยทั้งสองร่วมกันชดใช้ค่ารักษาพยาบาล ค่าของสูญหาย ค่าเล่าเรียนและค่าประสาทพิการ รวมเป็นเงิน 60,000 บาท

จำเลยที่ 1 ขาดนัดยื่นคำให้การและขาดนัดพิจารณา จำเลยที่ 2 ให้การว่า รถแฉลบลงเพราะอุบัติเหตุอันสุดวิสัยที่จะป้องกันได้ขอให้ยกฟ้อง

ศาลชั้นต้นฟังว่า ที่รถตกถนนนั้นเกิดจากเหตุสุดวิสัย ยกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับ ให้จำเลยทั้งสองร่วมกันชดใช้ค่ารักษาพยาบาล (ค่าที่นอน ค่าอาหาร ค่ายา ในโรงพยาบาล) เป็นเงิน 8,000 บาทค่าสมองเสื่อม สายตาฝ้าฟางเห็นสิ่งต่าง ๆ ผิดปกติ และค่ารักษาที่บ้านเป็นเงิน 12,000 บาท ค่าสิ่งของสูญหายเป็นเงิน 1,500 บาท รวมเป็นเงินทั้งหมด 21,600 บาท ส่วนค่าเสียหายสำหรับการสอบไล่ตกและค่าเล่าเรียนที่เสียไปเป็นการไกลกว่าเหตุ

โจทก์และจำเลยที่ 2 ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นเพิ่มเติมว่า สำหรับค่าเสียหายในการสอบไล่ตกและค่าเล่าเรียนที่ต้องเสียไปเปล่า ๆ นั้น แม้โจทก์จะไม่ได้รับบาดเจ็บและไปเล่าเรียนตามปกติได้ โจทก์ก็นำสืบฟังเป็นแน่นอนไม่ได้ว่าโจทก์จะต้องสอบไล่ได้ในปีนั้น ทั้งค่าเล่าเรียนก็ต้องเสียอยู่ตามระเบียบแล้ว

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา