คดีแพ่งเรื่องขอให้บังคับให้ใช้เงินแลให้ห้ามอย่าให้มาเกี่ยวข้องกับเรือนโจทย์ จำเลยฎีกาคัดค้านคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ยกข้อกฎหมายว่า คำพยานร่วมเบิกความสมจำเลยต้องให้จำเลยชนะคดี แลจำเลยอ้างกฎหมายลักษณพยานปี ๑๑๓ มาตรา ๔ หมายเลข ๕ สนับสนุน

ฎีกาตัดสินว่า กฎหมายที่จำเลยอ้างมานั้นไม่มีข้อความเกี่ยวข้องแก่เรื่องนี้ บทกฎหมายที่จำเลยยกขึ้นกล่าวนั้น คงมีหลักอยู่ว่าให้วินิจฉัยว่าพยานตามเหตุผล แลให้ฟังแต่ที่เปนจริง ไม่มีหลักเด็ดขาด ดังที่จำเลยกล่าว ดังเช่นในมาตรา ๕ แห่งลักษณพยานนั้นเองมีต่อไปว่า "ถ้าสมพยานมีพิรุธท่านเรียกว่าอะสมพยาน ท่านว่ามิเปนชนะแก่ความ ฯลฯ" แลในเรื่องนี้ศาลล่างทั้ง ๒ ได้วินิจฉัยต้องกันว่าพยานร่วมเบิกความมีพิรุธ เพราะฉนั้นข้อคัดค้านของจำเลยจึงฟังไม่ขึ้น ให้ยกฎีกาจำเลย

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา