คดีสืบเนื่องมาจากศาลชั้นต้นมีคำสั่งให้พิทักษ์ทรัพย์จำเลยเด็ดขาดและพิพากษาให้จำเลยล้มละลาย ผู้ร้องยื่นคำร้องว่าจำเลยจดทะเบียนขึ้นเงินจำนองเป็นประกันครั้งที่ 4 แก่ผู้คัดค้านเป็นเงิน 3,500,000 บาท ในระหว่าง 3 เดือน ก่อนมีการขอให้ล้มละลาย ทำให้ผู้คัดค้านได้เปรียบเจ้าหนี้อื่น ขอให้มีคำสั่งเพิกถอนการจดทะเบียนจำนองระหว่างจำเลยกับผู้คัดค้าน

ผู้คัดค้านยื่นคำคัดค้านว่า จำเลยกู้เบิกเงินเกินบัญชีจากผู้คัดค้านโดยมีที่ดินจำนองเป็นประกัน ต่อมามีการจดทะเบียนขึ้นเงินจำนองหลายครั้งซึ่งเป็นการดำเนินธุรกิจตามวัตถุประสงค์ในการประกอบกิจการของผู้คัดค้านตามปกติ ผู้คัดค้านเป็นบุคคลภายนอกกระทำโดยสุจริตและมีค่าตอบแทนก่อนมีการขอให้ล้มละลาย ขอให้ยกคำร้อง

ศาลชั้นต้นมีคำสั่งให้ยกคำร้อง

ผู้ร้องอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์ภาค 2 พิพากษากลับ ให้เพิกถอนการจดทะเบียนเฉพาะขึ้นเงินจำนองเป็นประกันครั้งที่ 4 ระหว่างจำเลยกับผู้คัดค้านให้กลับคืนสู่ฐานะเดิม

ผู้คัดค้านฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ข้อเท็จจริงได้ความจากนายอุ่นเรือนพุทธมาจารย์ ซึ่งเป็นประธานสหกรณ์จำเลยพยานผู้ร้องว่า นอกจากเป็นหนี้ผู้คัดค้านแล้วจำเลยยังเป็นหนี้เจ้าหนี้รายอื่นอีกรวมทั้งหมด 5 ราย เป็นเงินกว่า 11,000,000 บาท และขณะจดทะเบียนขึ้นเงินจำนองเป็นประกันครั้งที่ 4 จำเลยเป็นหนี้เจ้าหนี้รายอื่นอยู่ก่อนแล้ว การที่นายอุ่นเรือนซึ่งเป็นประธานสหกรณ์จำเลยรู้อยู่ว่าจำเลยเป็นหนี้บรรดาเจ้าหนี้อื่นอยู่เป็นจำนวนมาก ยังไปกระทำการจดทะเบียนขึ้นเงินจำนองดังกล่าวให้ผู้คัดค้านโดยที่ขณะนั้นจำเลยไม่มีทรัพย์สินอื่นพอชำระหนี้แก่บรรดาเจ้าหนี้ทั้งหลายจึงฟังว่าจำเลยจดทะเบียนขึ้นเงินจำนองเป็นประกันครั้งที่ 4 เป็นการกระทำโดยมุ่งหมายให้ผู้คัดค้านได้เปรียบแก่เจ้าหนี้อื่น ซึ่งศาลต้องเพิกถอนการจดทะเบียนจำนองดังกล่าวตามพระราชบัญญัติล้มละลายพ.ศ. 2483 มาตรา 115 และกรณีพิพาทแห่งคดีผู้คัดค้านไม่ใช่บุคคลภายนอกตามพระราชบัญญัติล้มละลาย พ.ศ. 2483 มาตรา 116

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา