พ.เจ้าทรัพย์รู้ว่าจำเลยสมคบกันลักโค ๑ โค จึงไปขอให้จำเลยช่วยหาโคนั้นให้ จำเลยรับโดยเรียกเอาเงิน ๑๐ บาท และนัดจะคืนโคให้ แต่จำเลยหาได้นำโคมาคืนให้ไม่ มีปัญหาว่าจำเลยจะมีผิดฐานฉ้อโกงด้วยหรือไม่

ศาลเดิมตัดสินว่าจำเลยมีผิด ๒ กะทง คือ ฐานลักตาม ม.๒๙๔ กะทงหนึ่งให้จำคุกคนละ ๑๐ ปี และฐานฉ้อตาม ม.๓๐๔ อีกกะทงหนึ่ง ให้จำคุกอีกคนละ ๖ เดือน

ศาลฎีกาและศาลอุทธรณ์ตัดสินแก้ว่าจำเลยไม่มีผิดฐานฉ้อ เพราะพวกเจ้าทรัพย์ไปขอไถ่โคจากจำเลยโดยรู้แล้วว่าจำเลยลักโคมานั้น เจ้าทรัพย์ไม่ได้หลงจำเลยก็ไม่ได้หลอกลวง จึงให้ยกข้อที่ลงโทษจำเลยฐานฉ้อเสีย

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา