ประเด็นที่พิภาษกันคือ ฝ่ายจำเลยว่าเมื่อก่อนนางกีตายได้ทำพินัยกรรมยกทรัพย์ให้จำเลย โจทย์คัดค้านว่า พินัยกรรมที่อ้างนั้นไม่ใช่พินัยกรรมที่แท้จริง

ศาลล่างทั้ง ๒ วินิจฉัยต้องกันว่า ไม่ใช่พินัยกรรมที่แท้จริง จึงตัดสินให้เอาทรัพย์ออกแบ่งตามกฎหมายมฤดก

จำเลยฎีกาคัดค้านว่า ในเรื่องลายมือว่าศาลไม่ควรเชื่อความเห็นของวิจักษพยานขึ้นหักล้างพยานโดยตรงแลเอกสารที่ปรากฎ แลว่าการที่นายทรงทนายความรับรองลายมือนางกีในใบรับเงิน ๒ ฉบับ เปนการผิดน่าที่ทนาย เพราะตัวความมิได้มอบอำนาจ แลยื่นคำร้องขออ้างพินัยกรรม ๒ ฉบับ ซึ่งไม่ได้อ้างในชั้นศาลเดิม

ฎีกาตัดสินว่า ข้อเท็จจริงฟังได้ว่า ไม่ใช่พินัยกรรมที่แท้จริง แลตามทางพิจารณาไม่ควรเชื่อฟังคำพยานโดยตรงแลเอกสาร เพราะไม่มีเหตุผลที่น่าเชื่อ แลว่าทนายความมีสิทธิแลน่าที่ แสดงคำรับแลคำคัดค้านแทนตัวความได้ส่วนพินัยกรรมที่อ้างนั้น ศาลจะรับฟังเปนพยานเพิ่มเติมไม่ได้ เพราะคดีเสร็จสิ้นการพิจารณาแล้ว

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา