โจทก์ฟ้องว่าจำเลยกับพวกสมคบกันยิง ต.ถึงแก่ความตายโดยจำเลยมีเจตนาจะฆ่าให้ถึงตายด้วยความพยายามด้วยความพยาบาทมาดหมาย ขอให้ลงโทษตาม ม.๒๕๐-๖๓

ทางพิจารณาได้ความว่าคืนวันโจทก์หาได้มีคนร้ายลอบยิงถูก ต.ถึงแก่ความตายในทันทีปรากฎว่าเป็น ค.จำเลยนี้ แลได้ความว่าก่อนเกิดคดีนี้ประมาณ ๑ เดือน จำเลยกับผู้ตายได้เกิดทะเลาะโต้เถียงด่ากันเนื่องด้วยเหตุที่ภรรยาผู้ตายไปเปิดเฝือกในลำคลองที่จำเลยปิดเอาไว้

ศาลชั้นต้นไม่เชื่อพะยานโจทก์ พิพากษาให้ยกฟ้อง

ศาลอุทธรณ์ฟังว่าจำเลยได้กระทำผิดดังโจทก์หาจริง แต่ในข้อที่ขอให้ลงโทษตาม ม.๒๕๐ นั้น โจทก์มิได้บรรยายสาเหตุให้ชัดแจงมาในฟ้องเพื่อให้โอกาสจำเลยต่อสู้คดีได้เต็มที่ จะลงโทษตามมาตรานี้ไม่ได้จึงพิพากษาให้จำคุก ค. จำเลยไว้ตลอดชีวิตตามมาตรา ๒๔๙

ศาลฎีกาเห็นว่าจำเลยมีสาเหตุอยู่ก่อนกับผู้ตายแล้วก่อนเกิดเหตุเพียง ๑ เดือนแลจำเลยก็เป็นผู้ลงมือยิงเองมีเหตุผลเพียงพอที่จะฟังว่าจำเลยได้ยิงโดยความพยายามด้วยความพยาบาทมาดหมายแลเห็นว่าคดีนี้โจทก์ก็ได้กล่าวในฟ้องแล้วว่า "จำเลยยิงนายติ่งโดยเจตนาพยายามด้วยความพยาบาทมาดหมาย" ส่วนสาเหตุนั้นเป็นข้อเท็จจริงที่โจทก์จะต้องสืบประกอบในเวลาพิจารณาหาจำเป็นต้องกล่าวมาในฟ้องดังศาลอุทธรณ์กล่าวไม่ จึงพิพากษาให้ประหารชีวิตจำเลยตาม +

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา