โจทก์ฟ้องว่าจำเลยใช้กำลังกาย เตะ ถีบ ชกต่อยร่างกายนางเจริญศรี ตันทอง ภรรยาตนเองหลายครั้งจนนางเจริญศรีล้มลงได้รับบาดแผลถึงบาดเจ็บ ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 295 จำเลยให้การรับสารภาพ ศาลชั้นต้นเห็นว่า บาดแผลเป็นรอยช้ำ ไม่ใช่บาดแผลถึงบาดเจ็บตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 295 แต่เป็นการใช้กำลังกายทำร้ายผู้อื่นไม่ถึงกับเป็นเหตุให้เกิดอันตรายแก่กายหรือจิตใจ พิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 391 ให้ปรับ 200 บาทจำเลยให้การรับสารภาพมีเหตุบรรเทาโทษ ลดโทษให้กึ่งหนึ่งตามมาตรา 78 คงปรับ 100 บาท โจทก์อุทธรณ์ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 295 ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน โจทก์ฎีกา ศาลฎีกาเห็นว่า กรณีที่จำเลยใช้กำลังทำร้ายภรรยาของตนแม้จะมีแผล 6 แห่ง ก็เป็นเพียงรอยช้ำ อันไม่ปรากฏขนาดว่าใหญ่โตแค่ไหน และอาจรักษาหายได้ภายใน 5 วัน เท่านั้น จึงไม่ส่งผลให้เป็นเหตุให้เกิดอันตรายแก่กายหรือจิตใจภรรยาของจำเลยได้ ไม่เป็นความผิดตามมาตรา 295 แต่ผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 391 พิพากษายืน ยกฎีกาโจทก์.

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา