โจทก์ฟ้องว่าจำเลยตั้งโรงเลื่อยจักรทำความเดือดร้อนรำคาญเป็นนิวแชนซ์ต่อโจทก์ ขอให้ห้าม จำเลยรับว่าโรงเลื่อยทำความเดือดร้อนต่อโจทก์จริง แต่ต่อสู้ว่าโจทก์ตั้งบ้านเรือนในทำเลโรงงานจะหวังหาความสุขเหมือนอยู่ที่อื่นไม่ได้แลเมื่อจำเลยตั้งโรงเลื่อยจักรโจทก์หาคัดค้านไม่ปล่อยให้จำเลยทำมาได้ตั้ง ๒-๓ ปีแล้ว โจทย์จะร้องในเวลานี้ไม่ได้ แลการตั้งโรงเลื่อยเป็นการค้าขายสำคัญ

ปรากฎว่าในทำเลบ้านเรือนโจทก์มีโรงเลื่อย ๑๐ โรง แต่เป็นโรงเลื่อยมือ ๘ โรง โรงเลื่อยจักร ๒ โรง โจทก์พึ่งได้รับความเดือนร้อนเมื่อจำเลยตั้งโรงเลื่อยจักร

ตัดสินว่า จะถือว่าโจทก์อยู่ในทำเลโรงเลื่อยจักรมาช้านานไม่ได้ ส่วนข้อที่โจทก์ไม่คัดค้านชั่วเวลา ๒-๓ ปีนั้น ศาลฎีกาว่ายังไม่นานพอจะให้จำเลยถือสิทธิทำนิวแชนซ์ต่อผู้อื่นในคดีเช่นนี้ส่วนข้อการค้าขาย ศาลฎีกาว่าเฉภาะเหตุผลในคดีนี้จำเลยจะยังยกข้อความนี้ขึ้นเป็นสิทธิสำหรับทำนิวแชนซ์ต่อผู้อื่นไม่ได้ ให้ห้ามจำเลยตามฟ้อง

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา