ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 288, 80, 78 จำคุก 6 ปี 8 เดือน ตามพระราชบัญญัติอาวุธปืนฯ จำคุก4 เดือน ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ ให้ยกฟ้องฐานพยายามฆ่าคน โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยข้อกฎหมายว่า "ปัญหาที่มาสู่ศาลฎีกาคงมีว่าจำเลยกระทำผิดฐานพยายามฆ่าหรือไม่เห็นว่า ผู้เสียหายทั้งสามกับจำเลยเป็นเพื่อนกัน ชอบพอกันดี ไม่ได้มีสาเหตุโกรธเคืองกันมาก่อน วันเกิดเหตุจำเลยพูดขอเบียร์ดื่ม ว่าถ้าไม่ได้เบียร์ก็ขอยางรถสักเส้น แต่นายพีระเดชจะขับรถไป จำเลยไม่ยอม ว่าถ้าออกรถไปจำเลยจะยิงยางรถผู้เสียหาย ผู้เสียหายทั้งสามก็ได้ยินคำพูดของจำเลยทุกคน ผู้เสียหายเข้าใจว่าจำเลยยิงยางรถเคยถามจำเลย จำเลยก็บอกว่ายิงยางรถ พฤติการณ์ของจำเลยแสดงว่าจำเลยมีเจตนายิงยางรถเพื่อไม่ให้ผู้เสียหายขับรถหนีไป ร้อยตำรวจเอกนิยมกลั่นกลิ่นหอม ซึ่งจับกุมจำเลยในทันทีที่เกิดเหตุยึดปืนจากจำเลย ได้สอบถามจำเลย จำเลยก็ว่ายิงยางรถเพื่อไม่ให้ผู้เสียหายขับรถหนีไป นอกจากนี้ร้อยตำรวจเอกนิยมยังได้เบิกความว่าการที่ไม่แจ้งข้อหาจำเลยว่ายิงยางรถเพราะมีคนบาดเจ็บ ศาลฎีกาเห็นว่าจำเลยมิได้มีเจตนายิงผู้เสียหาย แต่การกระทำของจำเลยที่ยิงยางรถเป็นการกระทำโดยประมาทปราศจากความระมัดระวังซึ่งบุคคลในภาวะเช่นจำเลยจักต้องมีตามวิสัยและพฤติการณ์ทั้งจำเลยอาจใช้ความระมัดระวังในการยิงได้ จำเลยก็หาได้ใช้ให้เพียงพอไม่กระสุนปืนจึงไปถูกถูกผู้เสียหายได้รับบาดเจ็บสาหัส จำเลยจึงมีความผิดฐานกระทำโดยประมาทเป็นเหตุให้ผู้อื่นรับอันตรายสาหัส ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 300 เมื่อข้อเท็จจริงที่ปรากฏในทางพิจารณาดังกล่าวแตกต่างกับข้อเท็จจริงที่โจทก์กล่าวในฟ้อง จึงลงโทษจำเลยฐานประมาทไม่ได้ ต้องยกฟ้องตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 192 วรรคสอง"

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา เนติบัณฑิตยสภา