โจทก์ฟ้องขับไล่จำเลยออกจากบ้านที่ขออาศัย

จำเลยให้การต่อสู้และฟ้องแย้งให้โจทก์รื้อโรงเรือนออกไป

โจทก์ให้การแก้ฟ้องแย้งว่าจำเลยไม่มีสิทธิฟ้องแย้งให้รื้อโรงเรือน

นางหวาย วิชญกุล ขอเข้าเป็นจำเลยร่วม ศาลอนุญาต

ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วพิพากษาให้จำเลยออกจากโรงเรือนและใช้ค่าเสียหาย

จำเลยและจำเลยร่วมฎีกา

ศาลฎีกาพิจารณาแล้วกล่าวว่า จำเลยร่วมอ้างว่าโรงเรือนที่โจทก์อ้างว่าเป็นของโจทก์และฟ้องขับไล่จำเลยนั้น ความจริงเป็นโรงเรือนของจำเลยร่วม การสร้างโรงเรือนก็ดี การให้จำเลยอาศัยก็ดี โจทก์เป็นผู้ทำแทนจำเลยร่วมทั้งสิ้น ข้อต่อสู้ของจำเลยร่วมดังกล่าวนี้ไม่ขัดกับข้อต่อสู้ของจำเลยเดิม เพราะจำเลยเดิมก็ให้การต่อสู้ว่าโรงเรือนไม่ใช่ของโจทก์ แต่เป็นของจำเลยร่วม ส่วนข้อที่จำเลยร่วมอ้างว่าโรงเรือนรายนี้ปลูกอยู่ในที่ดินที่จำเลยร่วมเช่าจากวัดป่าประดู่จำเลยเดิมก็ให้การต่อสู้ว่า ที่ดินที่ปลูกเรือนนั้นจำเลยร่วมเช่าจากวัดป่าประดู่ จึงไม่ขัดแย้งกัน ส่วนข้อที่จำเลยเดิมอ้างว่าเมื่อเดือนตุลาคม 2501 จำเลยร่วมยินยอมให้จำเลยเช่าที่ดินจากวัดป่าประดู่เฉพาะที่ปลูกโรงเรือนพิพาทสองห้องนั้น จำเลยร่วมมิได้กล่าวถึงข้อความเกี่ยวข้องกับข้อต่อสู้ข้อนี้ของจำเลยเดิม อันเป็นการขัดต่อประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา 58 วรรคสองดังที่ศาลชั้นต้นวินิจฉัย คดีนี้ศาลชั้นต้นอนุญาตให้เป็นจำเลยร่วมและได้ดำเนินการพิจารณาจนเสร็จสิ้นแล้ว คดีของจำเลยร่วมควรได้รับการวินิจฉัยชี้ขาดข้อพิพาทด้วย

ตามฟ้องแย้งของจำเลยอ้างว่า โรงเรือนพิพาทปลูกมาก่อนจำเลยเช่าที่ดินจากเจ้าของที่ดิน ศาลฎีกาเห็นว่า โจทก์จำเลยไม่มีนิติสัมพันธ์ต่อกัน และการที่โจทก์อยู่ในที่ดิน หากเป็นการอยู่โดยละเมิด ก็เป็นการทำละเมิดต่อเจ้าของที่ดิน ฉะนั้น จำเลยจึงไม่มีสิทธิที่จะฟ้องขับไล่ได้ คดีจึงไม่มีเหตุจะให้ศาลล่างพิจารณาฟ้องแย้งของจำเลยต่อไป

ข้อที่ศาลล่างพิพากษาให้จำเลยแพ้คดี โดยอ้างว่าจำเลยอาศัยโรงเรือนพิพาทจากโจทก์และไม่วินิจฉัยว่า โรงเรือนพิพาทเป็นของโจทก์หรือของจำเลยร่วมนั้น ศาลฎีกาเห็นว่า จำเลยต่อสู้อยู่ว่าโรงเรือนพิพาทมิใช่ของโจทก์ แต่เป็นของนางหวาย วิชญกุล และนางหวาย วิชญกุลได้ยื่นคำร้องขอเข้าเป็นจำเลยร่วมต่อสู้คดีกับโจทก์ดังที่ศาลฎีกาได้วินิจฉัยมาแล้ว หากข้อเท็จจริงฟังได้ดังข้อต่อสู้ของจำเลยและจำเลยร่วม โจทก์ก็ไม่มีสิทธิฟ้องขับไล่จำเลยและเรียกค่าเสียหายจากจำเลยได้ เพราะอำนาจฟ้องขับไล่หรือให้ผู้ใดอยู่ในทรัพย์เป็นของเจ้าของทรัพย์ตลอดจนการฟ้องเรียกค่าเสียหายอันเกี่ยวกับทรัพย์นั้น ฉะนั้น สำหรับคดีนี้ที่ศาลล่างไม่วินิจฉัยว่าโรงเรือนรายพิพาทเป็นของใครเสียก่อนจึงไม่ชอบ

พิพากษาแก้ให้ยกคำพิพากษาศาลล่าง นอกจากที่พิพากษายกฟ้องแย้งของจำเลย ย้อนสำนวนไปให้ศาลชั้นต้นพิจารณาพิพากษาใหม่ นอกจากส่วนที่เกี่ยวกับฟ้องแย้งให้คงเป็นไปตามคำพิพากษาศาลอุทธรณ์

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา