คดีนี้สืบเนื่องจากโจทก์ฟ้องขับไล่จำเลยออกจากห้องพิพาทของโจทก์ แล้วตกลงประนีประนอมยอมความกันว่า จำเลยและบริวารออกจากห้องพิพาทภายในวันที่ 31 กรกฎาคม 2526 แล้วโจทก์จะให้ค่าขนย้ายแก่จำเลยเป็นเงิน 40,000 บาท หากฝ่ายใดผิดนัดยอมให้บังคับคดีได้ทันทีและจำเลยหมดสิทธิที่จะได้รับค่าขนย้ายจากโจทก์ ศาลชั้นต้นมีคำพิพากษาตามยอม วันที่ 4สิงหาคม 2526 โจทก์ยื่นคำร้องว่าจำเลยและบริวารไม่ออกจากห้องพิพาท ขอให้จับจำเลยมากักขัง ศาลชั้นต้นนัดสอบถาม ทนายจำเลยแถลงว่า จำเลยได้ออกไปจากห้องพิพาทก่อนวันที่ 31กรกฎาคม 2526 แต่ขัดข้องเรื่องการย้ายโทรศัพท์ จำเลยได้ขอส่งพวงกุญแจห้องพิพาทให้โจทก์ในวันที่ 13 สิงหาคม 2526 ทนายโจทก์ก็ยินยอม และจำเลยได้นำพวงกุญแจไปมอบให้กับคนเฝ้าบ้านของโจทก์เรียบร้อยตามกำหนดเวลาศาลชั้นต้นสั่งว่าไม่จำเป็นต้องบังคับคดีจำเลยต่อไป ต่อมาวันที่ 12 ตุลาคม 2526 จำเลยยื่นคำร้องว่า โจทก์ไม่ชำระเงินค่าขนย้ายจำนวน 40,000 บาทให้จำเลยขอให้ตั้งเจ้าพนักงานบังคับคดียึดทรัพย์โจทก์ ศาลชั้นต้นนัดสอบถามถึงวันนัดโจทก์แถลงว่า จำเลยออกจากห้องพิพาทเกินกำหนด 13 วัน โจทก์จึงไม่ต้องชำระค่าขนย้ายแก่จำเลยศาลชั้นต้นมีคำสั่งให้ไต่สวนแล้ววินิจฉัยว่า ทนายโจทก์ทนายจำเลยตกลงยินยอมผ่อนผันให้เลื่อนการส่งมอบห้องพิพาทให้แก่กันออกไปได้ถือไม่ได้ว่าจำเลยเป็นฝ่ายผิดสัญญา ให้โจทก์ชำระเงินจำนวน 40,000 บาทแก่จำเลย

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่าจำเลยเป็นฝ่ายผิดสัญญา พิพากษากลับให้ยกคำร้องของจำเลย

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ทนายความที่คู่ความแต่งตั้งมีอำนาจว่าความและดำเนินกระบวนพิจารณาใด ๆ แทนคู่ความตามที่เห็นสมควรเพื่อรักษาผลประโยชน์ของคู่ความ แต่ถ้าดำเนินกระบวนพิจารณาเป็นไปในทางจำหน่ายสิทธิของคู่ความจะต้องระบุไว้ชัดแจ้งในใบแต่งทนายของคู่ความนั้นแม้จะฟังได้ตามที่จำเลยนำสืบว่า ทนายจำเลยได้รับอนุญาตจากทนายโจทก์ให้เลื่อนการส่งมอบห้องพิพาทให้โจทก์ไปก็ตาม แต่เป็นการกระทำกันนอกศาลมิใช่ดำเนินกระบวนพิจารณาในศาลทั้งโจทก์มิได้รู้เห็นยินยอมด้วย จึงเป็นเรื่องนอกเหนืออำนาจที่ทนายโจทก์จะกระทำได้ ย่อมไม่มีผลผูกพันโจทก์ เมื่อจำเลยมิได้ออกจากห้องพิพาทตามสัญญาประนีประนอมยอมความ จำเลยจึงเป็นฝ่ายผิดสัญญา ไม่มีสิทธิเรียกร้องเงินค่าขนย้ายจำนวน 40,000 บาทจากโจทก์

พิพากษายืน.

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา