โจทก์ฟ้องขับไล่จำเลยออกจากตึกแถวพิพาทของโจทก์ โจทก์จำเลยได้ทำสัญญาประนีประนอมยอมความกัน โดยจำเลยกับบริวารออกไปจากห้องพิพาทภายในสามเดือนศาลพิพากษาตามยอมและมีคำบังคับแล้ว ครบกำหนด โจทก์ยื่นคำร้องว่า จำเลยไม่ออกจากห้องพิพาท ขอให้จับจำเลยมาขังบังคับให้ปฏิบัติตามคำพิพากษา จำเลยแถลงว่า ยังไม่ได้ออกไปจากห้องพิพาทจริง โดยอาศัยสัญญาประนีประนอมยอมความระหว่างบริษัทกรุงธนสถาปัตย์ จำกัด ตัวแทนโจทก์กับจำเลยซึ่งมีความว่า ให้จำเลยอยู่ได้จนกว่าตัวแทนโจทก์จะบอกให้ออกเพื่อรื้อห้องพิพาท แล้วยอมให้จำเลยจองห้องที่สร้างใหม่จนบัดนี้ตัวแทนโจทก์ยังไม่ได้บอกให้จำเลยออก ศาลชั้นต้นฟังคำแถลงแล้วงดสืบพยาน และวินิจฉัยว่าตัวแทนโจทก์ได้ทำสัญญาประนีประนอมยอมความกับจำเลยนอกศาล เมื่อวันที่ 12 ตุลาคม2506 และเนื่องจากสัญญาดังกล่าว โจทก์จำเลยจึงได้ทำยอมความกันในศาลเมื่อวันที่ 16 เดือนเดียวกัน สัญญานั้นย่อมผูกพันโจทก์การที่จำเลยจะออกจากห้องพิพาทต้องเป็นไปตามสัญญา เมื่อโจทก์ไม่แสดงว่าได้ปฏิบัติตามสัญญาแล้ว ย่อมขอให้บังคับยังไม่ได้ ให้ยกคำร้อง โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับให้จำเลยออกจากห้องพิพาท จำเลยฎีกา ศาลฎีกาเห็นว่า สัญญายอมความนอกศาลที่จำเลยยกขึ้นอ้างนั้นได้ทำเมื่อวันที่ 12 ตุลาคม 2506 ก่อนที่โจทก์จำเลยได้ทำสัญญาประนีประนอมยอมความในคดีนี้ ซึ่งทำเมื่อวันที่ 16 ตุลาคม 2506 และในสัญญาฉบับหลังก็ไม่มีข้อสัญญาว่าให้จำเลยอยู่ในห้องพิพาทต่อไปจนกว่าตัวแทนโจทก์จะบอกให้ออก ถึงหากจะฟังว่าบริษัทกรุงธนสถาปัตย์จำกัดเป็นตัวแทนโจทก์ ก็ต้องถือว่าสัญญาลงวันที่ 12 ตุลาคม 2506ได้ยกเลิกไปโดยสัญญาประนีประนอมยอมความในคดีนี้แล้ว จำเลยจะยกสัญญายอมความนอกศาลซึ่งทำไว้ก่อน มาเป็นเหตุไม่ปฏิบัติตามคำบังคับของศาลในคดีนี้ไม่ได้ จำเลยมีหน้าที่ต้องออกไปจากห้องพิพาทตามสัญญาประนีประนอมยอมความ พิพากษายืน.

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา