โจทก์ฟ้องว่า นางสายจำนองที่ดินโฉนดที่ 2924 ไว้กับโจทก์แล้วไม่สามารถชำระต้นเงินดอกเบี้ยไถ่จำนองได้ จึงโอนกรรมสิทธิ์ให้โจทก์จำเลยขออาศัยนางสายปลูกเรือนอยู่ในที่ดินนี้บางส่วน นางสายและโจทก์ได้บอกให้จำเลยรื้อเรือนออกไป จำเลยไม่ออก จึงขอขับไล่และเรียกค่าเสียหาย จำเลยให้การว่า นางจันมารดาจำเลยได้ยกที่ดินโฉนดดังกล่าวเฉพาะส่วนของนางจันประมาณ 2 ไร่ให้จำเลย จำเลยปลูกเรือนด้วยการแสดงเจตนาเป็นเจ้าของโดยสงบและเปิดเผย ฯลฯ ศาลชั้นต้นพิพากษาให้ขับไล่จำเลยและบริวาร และให้จำเลยใช้ค่าเสียหาย จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้เฉพาะค่าเสียหาย จำเลยฎีกา ศาลฎีกาเชื่อว่าจำเลยได้ครอบครองที่พิพาทโดยสงบและเปิดเผยด้วยเจตนาเป็นเจ้าของตลอดมาเป็นเวลาประมาณ 30 ปี จำเลยได้กรรมสิทธิ์ในที่พิพาทตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1382 ซึ่งจำเลยอ้างสิทธินี้ยันนางสาย กลิ่นกรอง เจ้าของเดิมได้ แต่ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1299 วรรค 2 สิทธิของจำเลยอันยังมิได้จดทะเบียนนั้น จำเลยจะยกขึ้นเป็นข้อต่อสู้กับโจทก์ผู้ได้รับโอนกรรมสิทธิมาโดยเสียค่าตอบแทนและโดยสุจริต และได้จดทะเบียนสิทธิโดยสุจริตแล้วไม่ได้ ปัญหาว่าโจทก์ได้รับโอนกรรมสิทธิ์ที่ดินแปลงนี้จากนางสาย กลิ่นกรองเจ้าของเดิมโดยสุจริตหรือไม่ ศาลฎีกาเห็นว่าโจทก์ได้รับโอนกรรมสิทธิที่ดินแปลงนี้โดยจดทะเบียนสิทธิต่อพนักงานเจ้าหน้าที่โดยชอบด้วยกฎหมาย ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 6ให้สันนิษฐานไว้ก่อนว่าบุคคลทุกคนกระทำการโดยสุจริต เมื่อจำเลยมิได้ยกข้อต่อสู้ว่าโจทก์รับโอนที่ดินโฉนดที่ 2924 จากนางสาย กลิ่นกรองเจ้าของเดิมโดยเสียค่าตอบแทนและโดยสุจริต และได้จดทะเบียนสิทธิโดยสุจริตแล้ว จำเลยจึงอ้างกรรมสิทธิ์ในที่พิพาทโดยทางครอบครองตามมาตรา 1382 ยันโจทก์มิได้ พิพากษายืน.

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา