จทก์ฟ้องว่า จำเลยที่ 1 มีอาชีพรับจ้างแก้เครื่องยนต์ซึ่งเป็นอาชีพหรือธุรกิจอันย่อมเป็นที่ไว้วางใจของประชาชน จำเลยที่ 2 เป็นคนขับเรือยนต์รับจ้าง จำเลยที่ 1 ได้รับมอบเครื่องยนต์เรือเพลายาวจากนายทองคำไว้เพื่อซ่อมแก้ตามหน้าที่ จำเลยทั้งสองได้ร่วมกันเบียดบังยักยอกเอาเครื่องเรือเพลายาวนั้นไปเป็นประโยชน์ของจำเลยโดยร่วมกันให้บุคคลอื่นเอาไปจำนำเสีย ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 352, 353 และ 354

จำเลยทั้งสองให้การรับสารภาพ

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยทั้งสองมีความผิดตามมาตรา 352 ให้ยกคำขอที่ขอให้ลงโทษตามมาตรา 353, 354

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้เฉพาะจำเลยที่ 1 ให้จำคุกตามมาตรา 354ซึ่งเป็นบทหนัก

ผู้พิพากษาศาลอุทธรณ์นายหนึ่งมีความเห็นแย้งว่า ควรพิพากษายืนตามศาลชั้นต้น

จำเลยที่ 1 ฎีกาว่า จำเลยไม่มีความผิดตามมาตรา 354

ศาลฎีกาเห็นว่า การกระทำที่จะเป็นผิดตามมาตรา 354 จะต้องได้ความว่าผู้กระทำผิดได้กระทำลงในฐานเป็นผู้มีอาชีพหรือธุรกิจอันย่อมเป็นที่ไว้วางใจของประชาชนด้วยมิใช่เป็นเรื่องระหว่างกันเองโดยเฉพาะ คดีนี้ ฟ้องโจทก์หาว่าจำเลยยักยอกโดยบรรยายฟ้องว่า "จำเลยที่ 1 เป็นผู้มีอาชีพรับจ้างแก้เครื่องยนต์ ซึ่งเป็นอาชีพหรือธุรกิจอันย่อมเป็นที่ไว้วางใจของประชาชน ฯลฯ" จำเลยรับสารภาพ โจทก์มิได้บรรยายข้อเท็จจริงและรายละเอียดว่าจำเลยที่ 1 กระทำผิดในฐานเป็นผู้มีอาชีพหรือธุรกิจอันย่อมเป็นที่ไว้วางใจของประชาชนตามความหมายแห่งมาตรา 354 อย่างไร หรือเพราะเหตุใดพอสมควรเท่าที่จะให้จำเลยเข้าใจข้อหาได้ดี ข้อเท็จจริงฟังได้เพียงว่า จำเลยที่ 1 เป็นผู้มีอาชีพรับจ้างแก้เครื่องยนต์เท่านั้น จริงอยู่ แม้ฟ้องโจทก์จะได้บรรยายความต่อไปว่าอาชีพรับจ้างแก้เครื่องยนต์ของจำเลยที่ 1 เป็นอาชีพหรือธุรกิจอันย่อมเป็นที่ไว้วางใจของประชาชน ฯลฯด้วยก็ตาม ข้อความนี้ก็เป็นเพียงประโยคประกอบซึ่งโจทก์ขยายความออกไปตามความเห็นของโจทก์เองเท่านั้น ยังฟังไม่ได้ว่าจำเลยที่ 1 ได้กระทำในฐานเป็นผู้มีอาชีพหรือธุรกิจอันย่อมเป็นที่ไว้วางใจของประชาชนด้วยอย่างไร จำเลยที่ 1 จึงไม่มีความผิดตามมาตรา 354

พิพากษาแก้ บังคับคดีแก่จำเลยที่ 1 ตามศาลชั้นต้น

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา