โจทก์ฟ้องว่า จำเลยได้ทำสัญญาเช่าห้องแถวของโจทก์ มีกำหนด6 ปี 10 เดือน แต่มิได้จดทะเบียนการเช่าตามกฎหมาย เมื่อเป็นการเช่าอสังหาริมทรัพย์จึงใช้บังคับได้เพียง 3 ปี ซึ่งครบกำหนด3 ปีแล้ว โจทก์บอกเลิกการเช่าจำเลยกลับเพิกเฉย จึงขอให้ขับไล่และใช้ค่าเสียหาย

จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นงดสืบพยานวินิจฉัยว่า สัญญาเช่ามิได้จดทะเบียนมีผลบังคับได้เพียง 3 ปี เงินที่จำเลยช่วยค่าก่อสร้างเป็นทำนองคล้ายเงินกินเปล่าไม่ทำให้เป็นสัญญาต่างตอบแทน จึงพิพากษาให้ขับไล่จำเลยกับบริวารและให้ใช้ค่าเสียหายฐานละเมิดแก่โจทก์ด้วย

จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า เมื่อโจทก์แถลงรับว่าเงิน 10,000 บาทที่จำเลยให้แก่โจทก์เป็นการช่วยค่าใช้จ่ายการปลูกสร้างห้องพิพาทเช่นนี้สัญญาข้อ 3 ก็ย่อมฟังได้ชัดว่าเงินที่จำเลยให้แก่โจทก์นี้เป็นเงินช่วยค่าก่อสร้างจริง ไม่มีเหตุที่จะฟังว่าเป็นเงินกินเปล่าการที่จำเลยให้เงินแก่โจทก์เช่นนี้ ก็ย่อมมีความมุ่งหมายเป็นธรรมดาว่าได้ให้ตอบแทนการที่จำเลยจะได้รับผลประโยชน์จากโจทก์ตามสัญญาคือ ได้เช่าห้องพิพาทเป็นเวลา 6 ปี 10 เดือนแม้สัญญาจะไม่มีข้อความระบุถึงความมุ่งหมายในเรื่องนี้ก็แปล ได้ว่าข้อสัญญาที่คู่สัญญามีความมุ่งหมายให้เป็นสัญญาต่างตอบแทน จึงมีผลผูกพันกันได้โดยไม่ต้องจดทะเบียน

พิพากษากลับ ให้ยกฟ้องโจทก์

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา