ผู้ร้องร้องว่า ผู้คัดค้านเป็นลูกจ้างของผู้ร้องและเป็นกรรมการลูกจ้างผู้คัดค้านมีความผิดฐานทำร้ายร่างกายเพื่อนร่วมงาน เคยถูกตักเตือนและทัณฑ์บน มีความผิดฐานละทิ้งหน้าที่ 1 ครั้ง ถูกตักเตือนด้วยวาจา มีความผิดฐานรายงานเท็จ 1 ครั้ง ได้รับหนังสือเตือนและสั่งพักงาน 7 วัน ละทิ้งหน้าที่ครั้งที่ 2 ได้รับหนังสือเตือนและพักงาน 7 วัน และต่อมาผู้คัดค้านได้ขาดงานไปโดยไม่มีเหตุผลอันสมควร 4 วันไม่ติดต่อกัน ผู้ร้องขออนุญาตเลิกจ้างผู้คัดค้าน

ผู้คัดค้าน คัดค้านว่าผู้ร้องไม่มีสิทธิเลิกจ้างเพราะผู้คัดค้านประสบปัญหาน้ำท่วมบ้านต้องไปดูแลบ้าง บางครั้งกลับไปทำงานไม่ทัน วันที่ผู้คัดค้านหยุดงาน4 วันไม่ติดต่อกันดังกล่าวน้ำท่วมมาก ผู้คัดค้านต้องไปจัดของหนีน้ำ และไม่มีรถโดยสารที่ผู้คัดค้านจะมาทำงานได้จนล่วงเลยเวลาทำงาน ส่วนที่ขาดงานครั้งสุดท้ายผู้คัดค้านได้ขอเปลี่ยนวันหยุดงานกับคนงานอื่นซึ่งหัวหน้างานได้อนุญาตเป็นหนังสือแล้ว

ศาลแรงงานกลางมีคำสั่งอนุญาตให้ผู้ร้องเลิกจ้างผู้คัดค้าน

ผู้คัดค้านอุทธรณ์ต่อศาลฎีกา

ศาลฎีกาแผนกคดีแรงงานวินิจฉัยว่า เหตุน้ำท่วมจะถือเป็นข้อที่ขาดงานได้โดยมีเหตุสมควรหาได้ไม่ และไม่ถือว่าเป็นเหตุฉุกเฉิน แม้ผู้คัดค้านจะหยุดงานเพราะเหตุดังกล่าวผู้คัดค้านก็ยังต้องขอลาตามระเบียบข้อบังคับการทำงานก่อนผู้คัดค้านไม่อาจหยุดได้โดยพลการเพราะเหตุนี้ เมื่อผู้คัดค้านจำเป็นต้องขอลาดังกล่าวแล้ว เมื่อผู้คัดค้านหยุดงานอีก 3 ครั้ง อันมีเหตุการณ์อย่างเดียวกันเกิดขึ้นย่อมไม่เป็นกรณีฉุกเฉินซึ่งทำให้ผู้คัดค้านมีสิทธิหยุดงานได้โดยมีเหตุผลสมควรและไม่ต้องขอลา

ข้อที่ผู้คัดค้านอ้างว่าหากผู้คัดค้านจะมีความผิดก็เป็นความผิดเกี่ยวกับการลามิใช่การขาดงาน ปรากฏว่าผู้คัดค้านมิได้ตั้งประเด็นดังกล่าวในคำคัดค้านจึงไม่รับวินิจฉัย

ศาลแรงงานกลางฟังว่าผู้คัดค้านขาดงานสองครั้งแรกจริง ส่วนครั้งที่ 3จะเป็นการขาดงานจริงหรือไม่นั้น ไม่มีความจำเป็นต้องวินิจฉัยเพราะการขาดงานสองครั้งแรกมีเหตุผลเพียงพอที่ผู้ร้องจะเลิกจ้างได้อยู่แล้ว

ผู้คัดค้านถูกเตือนเป็นหนังสือฐานหยุดงานได้โดยไม่มีเหตุผลอันสมควรตามกฎหมาย เมื่อผู้คัดค้านขาดงานอีกสองครั้ง ผู้ร้องจึงขออนุญาตเลิกจ้างผู้คัดค้านได้

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา