โจทก์ฟ้องว่าจำเลยจ้างโจทก์ทำนาของจำเลย 20 ไร่ สัญญาว่าเก็บเกี่ยวแล้วข้าวเปลือกที่ได้ในนา 13 ไร่ จะให้เป็นค่าจ้างแรงงานโจทก์คิดเป็นเงิน 6,500 บาท ถึงกำหนดจำเลยไม่จ่ายให้โจทก์จึงขอให้บังคับ

จำเลยต่อสู้ว่าไม่เคยจ้างโจทก์ ๆ ไม่ใช่คู่สัญญากับจำเลยและคัดค้านว่าราคาข้าวเปลือกถังละ 7 บาท คงเป็นเงิน 4,450 บาทเท่านั้น จำเลยมิได้รับหนังสือบอกกล่าวทวงถามการจ้างแรงงานมิได้มีหลักฐานเป็นหนังสือ โจทก์ไม่มีอำนาจฟ้อง

ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยใช้ค่าจ้างแก่โจทก์เป็นข้าว 650 ถังถ้าไม่สามารถชำระเป็นข้าวเปลือกได้ก็ให้ชำระเงิน 4,450 บาท ฯลฯ

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเชื่อว่าจำเลยได้จ้างโจทก์ตามฟ้องจริงส่วนเรื่องค่าจ้างแรงงานนั้นโจทก์กล่าวในฟ้องว่าควรได้ข้าวเปลือกในนา13 ไร่ 650 ถังราคาถังละ 10 รวมเป็นเงิน 6,500 บาท คำให้การของจำเลยก็มิได้ปฏิเสธจำนวนข้าวที่โจทก์เรียกร้องคงเถียงแต่เรื่องราคาข้าวเปลือกว่าถังละ 7 บาท ก็ชอบต้องฟังว่าโจทก์ควรได้ข้าวเปลือกเป็นค่าจ้าง 650 ถัง แต่ราคาข้าวเปลือกฝ่ายโจทก์มิได้นำสืบ ศาลทั้งสองฟังตามคำพยานจำเลยว่าราคาข้าวเปลือกถังละ 7 บาท เป็นราคาข้าวเปลือกทั้งหมด 4,450 บาท ถูกต้องแล้วไม่มีเหตุฟังแก้ไข

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา