โจทก์ฟ้องว่าจำเลยได้ทำหนังสือสัญญาให้ไว้แก่โจทก์ว่าจะรื้อถอนโรงทำขนมจีนและเลี้ยงสุกร ออกไปจากที่ดินของโจทก์ภายใน 4 เดือนโดยยินยอมรับเงินค่ารื้อถอนเป็นจำนวนเงิน 1,000 บาท ต่อมาจำเลยก็ได้รับเงิน 1,000 บาทไปแล้ว แต่ครบกำหนดแล้วไม่รื้อถอนไป โจทก์จึงขอให้ศาลบังคับ

จำเลยรับว่า ได้ลงนามในสัญญาจริง แต่ต่อสู้ว่าถูกโจทก์หลอกลวงเพราะโจทก์ตกลงให้จำเลยรื้ออาคารของจำเลยเป็นส่วนน้อย เพื่อให้ได้ระดับกับห้องแถวที่ปลูกอยู่ข้างเคียง โดยโจทก์ยอมให้ค่ารื้อถอนแก่จำเลย 1,000 บาท แล้วโจทก์ให้จำเลยลงชื่อในเอกสารโดยไม่ได้อ่านข้อความให้จำเลยฟังสัญญานั้นจึงใช้บังคับไม่ได้

โจทก์ จำเลยต่างไม่สืบพยาน

ศาลชั้นต้นเห็นว่า จำเลยมีหน้าที่นำสืบก่อน ว่าสัญญาที่โจทก์นำมาฟ้องนี้ตอนใดไม่ถูกต้องบ้าง และจำเลยถูกหลอกลวงอย่างใดเมื่อจำเลยไม่นำสืบ จำเลยก็แพ้คดี พิพากษาให้จำเลยรื้อถอนโรงทำขนมจีนและสุกรไปจากที่ดินของโจทก์

จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า จำเลยมิได้ปฏิเสธสัญญาที่โจทก์ฟ้อง เสียทั้งหมดเป็นแต่กล่าวอ้างว่าไม่ถูกต้องเพียงบางส่วน เช่นนี้จำเลยจึงต้องเป็นฝ่ายนำสืบก่อน ศาลล่างทั้งสองวินิจฉัยคดีชอบแล้ว

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา