ได้ความว่าเรือยนต์ของโจทก์โดนกับเรือยนต์ของจำเลยที่ 1 ซึ่งมีจำเลยที่ 3 เป็นผู้ถือท้ายเรือเสียหายปรากฏว่าจำเลยที่ 3 นี้ไม่ได้มีใบอนุญาตและประกาศนียบัตร์สำหรับตัว โจทก์จึงฟ้องจำเลยเรียกค่าเสียหาย

ศาลฎีกาฟังข้องเท็จจริงว่าในคืนเกิดเหตุเรือขอโจทก์แล่นตามน้ำมาและแล่นแอบฝั่ง เรือของจำเลยแล่นทวนน้ำแอบฝั่งมาฝั่งเดียวกัน แล้วจังเกิดโดนกันขึ้น เห็นว่าแม้เรือจำเลยจะไม่จุดไฟเขียวแดง และนายท้ายไม่มีประกาศนียบัตร์และไม่ได้รับอนุญาตนับว่าทำผิดกฎหมายก็ตาม แต่มูลเหตุของการชนนี้เกิดขึ้นเนื่องจากเรือโจทก์เดินผิดทาง เพราะตาม ม. 68 แห่ง พรบ การเดินเรือแก้ไขเพิ่มเติม พ.ศ.2477 บัญญัติให้เรือที่เดินตามน้ำเดินกลางแม่น้ำ ลำคลองเรือที่เดินทวนน้ำเดินแอบฝั่ง เมื่อเช่นนี้การที่เรือโจทก์เดินผิดทางเป็นส่วนใหญ่ของเหดตุที่ให้เกิดเรือชนกันขึ้น จำเลยจึงไม่จำต้องรับผิดใช้ค่าเสียหาย ให้โจทก์พิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์ให้ยกฟ้องโจทก์

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา