โจทก์ฟ้องว่าจำเลยบุกรุกที่ของโจทก์ และสมคบกันกับเจ้าพนักงานทำหนังสือสำคัญผิดความจริง จึงขอให้ทำลายหนังสือสำคัญ ซึ่งเจ้าพนักงานทำให้แก่จำเลย และขอให้ขับไล่

จำเลยต่อสู้ว่านายโต๊ะ นายแฉ่งจำเลยครอบครองที่พิพาทมา 30 ปีแล้วขอให้เจ้าหน้าที่ออกโฉนดให้ คือโฉนดที่ 12440 แล้วต่อมานายตันจำเลยซื้อที่โฉนดนี้จากนางแฉ่งโดยสุจริตจึงฟ้องแย้งให้ขับไล่โจทก์ด้วย

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าที่หมาย 2 เป็นของนายสุดโจทก์ ที่หมาย 3เป็นของนายไหวโจทก์คำขออื่นให้ยก

ศาลอุทธรณ์พิพากษาให้ที่เป็นของนายตันจำเลย ให้ขับไล่โจทก์

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเชื่อข้อเท็จจริงว่าที่หมาย 2 เป็นของนายสุด ที่หมาย 3เป็นของนายไหว คนทั้งสองครอบครองมาฝ่ายเดียว นางแฉ่งไม่ได้ครอบครองแต่ได้ใช้อุบายขอโฉนดทับที่ของนายสุดนายไหว

เมื่อเป็นเช่นนี้ การจดทะเบียนสิทธิเกี่ยวกับที่หมาย 2 หมาย 3 นายสุดนายไหวอยู่ในฐานะที่จะจดทะเบียนสิทธิได้ ส่วนนางแฉ่งไม่ได้อยู่ในฐานะเช่นนั้นที่เป็นของผู้อื่น นางแฉ่งขอออกโฉนดทับ แล้วก็โอนขายไปเช่นนี้ ทั้งผู้โอนและผู้รับโอนไม่มีผู้ใดจะเอาที่ดินได้สำเร็จ

จึงพิพากษาแก้ให้ที่หมาย 2-3 เป็นของนายสุด นายไหว โจทก์โฉนดที่ออกทับที่หมาย 2-3 ใช้ไม่ได้ คำขออื่นให้ยก

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา