ศาลฎีกาตัดสินว่าผู้ตายถูกจำเลยตีจนสลบแล้วห้ามไปทิ้ง แล้วจำเลยใช้มีดปาดอัณฑะของผู้ตายขณะถูกทิ้งนอนนิ่งสลบอยู่นั้น เพียงเท่านี้จะว่างม. ๒๕๐ (๔) ว่าจำเลยฆ่าคนตายโดยแสดงความดุร้ายทำแก่ผู้ตายให้ได้รับความลำบากอย่างสาหัสหรือไม่ เห็นว่าตามตัวบทมีความชัดว่าต้องทำให้ผู้ตายได้รับความลำบากอย่างสาหัสด้วย ฉะนั้นเพียงแต่การกระทำของจำเลยส่อแสดงความดุร้ายเท่านั้นหาเพียงพอจะลงโทษตาม ม.๒๕๐ (๔) ได้ ไม่อนึ่งคดีนี้โจทก์ฎีกาว่าการกระทำของจำเลยเปนการฆ่าคนด้วยกระทำทรมานแต่โจทก์ฟ้องอ้างแต่เพียงว่าจำเลยฆ่าผู้ตายด้วยการแสดงความดุร้ายทำแก่ผู้ตายให้ได้รับความลำบากอย่างสาหัสดังนี้ ฎีกาของโจทก์เปนการขอนอกฟ้อง ศาลไม่รับวินิจฉัยให้ เพราะฉะนั้นที่ศาลอุทธรณ์ลงโทษจำเลยตาม ม.๒๔๙ ชอบแล้วตัดสินยืนตาม

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา