โจทก์ฟ้องด้วยวาจาว่า จำเลยได้รับคำสั่งของเจ้าพนักงานตำรวจจราจรให้ไปรายงานตัวภายใน 24 ชั่วโมง ในข้อหาว่านำรถยนต์สาธารณะไปจอดที่รถยนต์ส่วนบุคคล จำเลยเห็นคำสั่งนั้นแล้ว ได้ฉีกทำลายเสียในวันเวลาที่เห็นนั้นเอง ขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 369

จำเลยให้การรับสารภาพ

ศาลแขวงพระนครใต้ว่า ใบสั่งของเจ้าพนักงานจราจรที่ออกให้จำเลยไปรายงานตัวนั้น จำเลยเห็นแล้วจะทำอย่างไรแก่ใบสั่งนั้นก็ย่อมทำได้เพราะไม่ใช่ใบสั่งที่บังคับให้จำเลยจำต้องถือไปแสดงต่อเจ้าพนักงานจึงพิพากษายกฟ้อง ปล่อยตัวจำเลยไป

โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า ใบสั่งของเจ้าพนักงานตำรวจจราจรในกรณีนี้เป็นแต่เพียงหนังสือจากบุคคลหนึ่งถึงบุคคลอีกคนหนึ่ง เพื่อสั่งให้บุคคลนั้นกระทำการ คือ ให้ไปรายงานตัว เมื่อจำเลยได้รับใบสั่งนั้นแล้วก็ถือได้ว่าหนังสือนั้นได้ใช้สมประโยชน์ตามนั้นแล้วประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 369 บัญญัติว่า "ผู้ใดกระทำด้วยประการใด ๆ ให้ประกาศภาพโฆษณา หรือเอกสารใด ที่เจ้าพนักงานผู้กระทำการตามหน้าที่ปิดหรือแสดงไว้ หรือสั่งให้ปิดหรือแสดงไว้หลุด ฉีก หรือไร้ประโยชน์ ต้องระวางโทษปรับไม่เกินห้าร้อยบาท" เห็นว่า คำว่าเอกสารใดที่เจ้าพนักงานผู้กระทำการตามหน้าที่ปิดหรือแสดงไว้ตามมาตรานี้นั้น มีความหมายถึงเอกสารที่ปิดหรือแสดงไว้ในลักษณะทำนองประกาศหรือภาพโฆษณานั่นเอง หาได้หมายถึงหนังสือคำสั่งหรือใบสั่งถึงบุคคลเฉพาะตัวเช่นในกรณีนี้ไม่ ฎีกาโจทก์จึงฟังไม่ขึ้น

พิพากษายืน ให้ยกฎีกาโจทก์

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา