ได้ความว่าเจ้าพนักงานสรรพสามิตต์ได้ออกใบอนุญาตชั่วคราวให้จำเลยจำหน่ายสุรารัฐบาลอย่างชนิดขายปลีกได้ แต่จำเลยกลับจำหน่ายเบียร์ของบริษัทบุญรอดซึ่งทำในประเทศสยาม

ศาลชั้นต้น และศาลอุทธรณ์ พิพากษาต้องกันว่า จำเลยมีผิดตาม พรบ ภาษีชั้นใน แก้ไขเพิ่มเติม พ.ศ. ๒๔๗๖ ม. ๕ ๔ ๖ ๘

ศาลฎีกาตัดสินว่าที่จำเลย ฎีกาว่าเมื่อ จำเลยรับอนุญาตให้จำหน่ายสุราเป็นปลีกได้แล้วก็ชอบที่จะจำน่ายเหล้าเบียร์ซึ่งทำในสยาม เห็นว่าเมื่อจะอนุญาตให้จำหน่ายสุราชนิดใดหรือทุกชนิดก็ต้องกล่าวไว้ในใบอนุญาต ฉะนั้นเมื่อจำเลยจำหน่ายสุราชนิดที่มีได้กล่าวไว้ในใบอนุญาตจะเป็นสุราที่ทำขึ้นในสยามหรือที่อื่นใดก็ตาม ก็ต้องมีความผิดหาจำต้องมีกฎหมายห้ามในเรื่องเช่นนี้อีกลงโทษฉะเพาะสุราที่มาจากต่างประเทศดังจำเลยกล่าว ผู้ใดประพฤติฝ่าฝืนผิดต่อบทที่บัญญัติไว้ก็ต้องมีความผิดเช่นเดียวกันดัวยเหตุนี้จึงพิพากษายืนตามศาลล่างทั้ง ๒

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา