โจทก์ฟ้องว่า จำเลยมีไม้แปรรูปจำนวน 0.25 ลูกบาศก์เมตรไว้ในครอบครองโดยจำเลยใช้เกวียนและกระบือ 2 ตัวบรรทุกไม้จากป่ามาที่เรือนของจำเลย โดยมิได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงาน ขอให้ลงโทษตามพระราชบัญญัติป่าไม้ พ.ศ. 2484 มาตรา 48, 73, 74 พระราชบัญญัติป่าไม้ (ฉบับที่ 4) พ.ศ. 2503 มาตรา 17, 18 และให้ริบไม้เกวียน และกระบือ 2 ตัว ของกลาง

จำเลยรับสารภาพตามฟ้อง

ทั้งสองฝ่ายไม่สืบพยาน

ศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยตามฟ้อง ให้ริบไม้ ส่วนเกวียนและกระบือไม่ริบ

โจทก์อุทธรณ์ขอให้ริบ

ศาลอุทธรณ์พิพากษาให้ริบเกวียนและกระบือของกลาง ตามพระราชบัญญัติป่าไม้ (ฉบับที่ 4) พ.ศ. 2503 มาตรา 18

จำเลยฎีกาว่า ถ้าจะริบของกลางต้องพิสูจน์ว่าเป็นของต้องริบ

ศาลฎีกาเห็นว่า ตามคำรับสารภาพของจำเลยพอฟังได้แล้วว่าจำเลยได้ใช้เกวียนและกระบือบรรทุกไม้ของกลางมาจากป่าตามฟ้องจึงเป็นการใช้เกวียนและกระบือเป็นอุปกรณ์ให้ได้รับผลในการกระทำผิดซึ่งต้องริบตามกฎหมาย

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา