โจทก์ฟ้องว่าจำเลยทำผิดเมื่อวันที่ ๑๐ กรกฎาคม ๒๔๘๑ เวลากลางคืน แต่ทางพิจารณาปรากฎตามคำพะยานโจทก์ว่า จำเลยทำผิดเมื่อเที่ยงคืนเศษของคืนวันที่ ๙ กรกฎาคม ศกเดียวกัน ดังนี้ตามนัยฎีกาที่ ๕๐๒,๘๗๗,๑๑๖๕/๒๔๘๑ ได้วินิจฉัยบันทัดฐานไว้ว่ากลางคืนหมายความว่า " เวลาระหว่างตั้งแต่พระอาทิตย์ตกไปจนพระอาทิตย์ขึ้น " เช่นนี้เวลาเที่ยงคืนของคืนวันที่ ๙ ต้องถือว่าเป็นคืนวันที่ ๙ หาใช่คืนวันที่ ๑๐ ไม่ตาม ม.๑๙๒ วรรค ๒ แห่งประมวลวิธีพิจารณาอาญา ศาลต้องยกฟ้อง จึงพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์ ยกฎีกาโจทก์

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา