โจทย์ฟ้องว่าจำเลยผิดสัญญาตามพระราชกำหนดอาญาการกระทำผิดสัญญา ร.ศ.๑๑๗ ขอให้ลงโทษ

ศาลล่างตัดสินว่า เหตุที่จำเลยจะเข้าทำสัญญานั้นเพราะ ล.ต้องการจะเอาบุตร์ของจำเลยไปหัดงิ้ว โจทย์เปนแต่ผู้แทนเข้าทำสัญญากับจำเลย ล.ได้เอาบุตร์ของจำเลยไปหัดงิ้วแลกักขังเฆี่ยนตีจนเจ้าพนักงานฟ้อง ล.เปนคดีอาญา แลรับเอาบุตรจำเลยไปรักษาไว้ คดียังไม่ทันเสร็จ เห็นว่าจำเลยมิได้จงใจหลีกเลี่ยงให้ผิดสัญญาจึงให้ยกฟ้อง

โจทย์ฎีกาอ้างว่าตามข้อกฎหมายจำเลยจะสืบแก้กรมธรรม์ว่าโจทย์เป็นผู้ทำสัญญาจ้างแทน ล.ไม่ได้

ศาลฎีกาเห็นว่าข้อเท็จจริงเป็นวันฟังได้ถึงที่ศาลล่างวินิจฉัยมา จำเลยมิได้ผิดสัญญา ศาลล่างยกฟ้องโจทย์นั้นชอบแล้ว จึงพิพากษายืนตามศาลล่าง

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา