โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค พ.ศ. 2497 มาตรา 3

ศาลชั้นต้นไต่สวนมูลฟ้องแล้ว ให้ประทับฟ้องไว้พิจารณา

จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค พ.ศ. 2497 มาตรา 3 ให้จำคุก

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า จำเลยฎีกาในวันเช็คถึงกำหนดชำระเมื่อวันที่ 10 พฤศจิกายน 2525 โจทก์ได้นำเช็คพิพาทไปสอบถามทางธนาคารว่าบัญชีของจำเลยมีเงินอยู่หรือไม่และธนาคารก็ปฏิเสธการจ่ายเงินตามเช็คดังกล่าว จึงต้องเริ่มนับอายุความในวันนั้นซึ่งคดีโจทก์ขาดอายุความฟ้องร้องแล้ว เห็นว่าความผิดเกี่ยวกับการใช้เช็คเกิดขึ้นและเริ่มนับอายุความได้เมื่อธนาคารปฏิเสธการจ่ายเงินตามเช็คจริงแต่คดีนี้ข้อเท็จจริงฟังได้ว่า ในวันที่ 10 พฤศจิกายน 2525 โจทก์เพียงนำเช็คพิพาทไปสอบถามเจ้าหน้าที่ธนาคารว่าบัญชีของจำเลยมีเงินหรือไม่เท่านั้น ไม่ปรากฏว่าธนาคารได้ปฏิเสธการจ่ายเงินตามข้ออ้างของจำเลยและโจทก์ก็มิได้ขอเรียกเก็บเงินตามเช็คด้วยหากมีการเรียกเก็บเงินตามเช็คในวันนั้นและจำเลยไม่มีเงินในธนาคารหรือมีไม่พอแต่จำเลยได้ทำความตกลงกับธนาคารไว้ก่อน ธนาคารก็ยังจ่ายเงินตามเช็คให้โจทก์ได้หาใช่เป็นกรณีที่ธนาคารจะต้องปฏิเสธการจ่ายเงินอย่างเด็ดขาดไม่ ดังนั้นความผิดของจำเลยยังไม่เกิด ความผิดเพิ่งจะเกิดขึ้นในวันที่ 3 ธันวาคม 2525 อันเป็นวันที่โจทก์นำเช็คพิพาทไปเรียกเก็บเงิน และธนาคารได้ปฏิเสธการจ่ายเงินมีหลักฐานตามเช็คและใบคืนเช็คต้องเริ่มนับอายุความในวันดังกล่าว โจทก์ฟ้องคดีนี้ในวันที่ 2 มีนาคม 2526ซึ่งยังไม่ครบ 3 เดือน คดีโจทก์จึงไม่ขาดอายุความฟ้องร้องตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 96

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา