โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามพระราชบัญญัติยาเสพติดให้โทษพ.ศ. 2522 มาตรา 7, 15, 66, 67, 102

จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิพากษาจำเลยมีความผิดตามมาตรา 15, 66, 102 และประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 86

โจทก์จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้จำเลยมีความผิดตามมาตรา 15, 66, 102

โจทก์ฎีกาขอให้ลงโทษฐานมียาเสพติดให้โทษไว้ในครอบครองด้วย

ข้อเท็จจริงฟังเป็นยุติว่า วันเกิดเหตุ ร้อยตำรวจโทบัญชาปั้นประดับวางแผนจับกุมผู้กระทำผิดต่อพระราชบัญญัติยาเสพติดให้โทษด้วยการมอบธนบัตร 100 บาท ให้สายลับนำไปล่อซื้อเฮโรอีน ร้อยตำรวจโทบัญชากับพวกตามไปแอบซุ่มดู เห็นสายลับส่งเงินให้จำเลยและจำเลยรับเงินแล้วเดินเข้าไปในระหว่างบ้านสองหลัง รับห่อกระดาษจากนายสมพงษ์ เมื่อเดินกลับออกมาก็นำห่อกระดาษมามอบให้สายลับ ร้อยตำรวจโทบัญชากับพวกจึงเข้าจับจำเลยได้พร้อมเฮโรอีนที่อยู่ในห่อกระดาษ ศาลฎีกาวินิจฉัยว่าจำเลยเพียงแต่รับเฮโรอีนของกลางจากนายสมพงษ์มาจำหน่ายต่อให้สายลับทันทีมิได้ยึดถือเฮโรอีนของกลางไว้โดยเจตนายึดถือเพื่อตน จำเลยจึงมิใช่ผู้กระทำผิดฐานมีเฮโรอีนไว้ในครอบครอง

พิพากษายืน.

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา