โจทก์ฟ้องว่า จำเลยฆ่าผู้ตายโดยไตร่ตรองไว้ก่อน ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 288, 289 ศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 289(4) ให้ประหารชีวิต ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยข้อกฎหมายว่า "ข้อเท็จจริงฟังได้ชัดปราศจากสงสัยว่าจำเลยเป็นคนร้ายลอบยิงผู้ตายจริง อันเป็นความผิดฐานฆ่าผู้อื่นแต่ข้อเท็จจริงไม่ได้ความว่าผู้ตายจะต้องออกจากบ้านผ่านมาในบริเวณที่เกิดเหตุในเวลาเช่นนั้นเป็นประจำ ซึ่งจำเลยได้ล่วงรู้และมาลอบดักซุ่มยิงผู้ตายหรือจำเลยได้รู้ว่าในวันเวลาเกิดเหตุผู้ตายจะต้องผ่านมาในบริเวณที่เกิดเหตุนั้น และไม่มีข้อเท็จจริงอันใดยืนยันว่าจำเลยมารออยู่เพื่อดักยิงผู้ตาย ที่โจทก์นำสืบว่านายสุดใจผู้ตายเคยถูกลอบยิงมาครั้งหนึ่งแล้ว แต่ไม่ทราบว่าใครเป็นคนร้าย ก็ไม่เกี่ยวข้องกับการกระทำของจำเลย ส่วนข้อที่จำเลยกับนายสุดใจผู้ตายเคยมีสาเหตุโกรธเคืองกันมาก่อนโดยเมื่อประมาณ3 ปีมาแล้ว ต่างฝ่ายต่างกล่าวหากันว่าอีกฝ่ายลอบยิงบิดาของแต่ละฝ่ายนั้น ก็เป็นเวลาล่วงเลยมานานแล้ว ไม่ปรากฏพฤติการณ์ต่อมาว่าจำเลยได้วางแผนตระเตรียมการหรือหาโอกาสฆ่านายสุดใจมาก่อนกรณีอาจเป็นได้ว่าในเวลาเกิดเหตุจำเลยพบผู้ตายแล้วความเคียดแค้นขึ้นอีกในขณะนั้น จึงได้ยิงผู้ตาย ดังนี้ ศาลฎีกาเห็นว่าข้อเท็จจริงยังไม่พอฟังว่าจำเลยมีเจตนาฆ่าผู้ตายโดยไตร่ตรองไว้ก่อน ที่ศาลล่างทั้งสองพิพากษาลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 289(4) นั้น ศาลฎีกาไม่เห็นพ้องด้วย ฎีกาจำเลยฟังขึ้นบางส่วน

พิพากษาแก้เป็น ว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 288 ลงโทษจำคุกตลอดชีวิต นอกจากที่แก้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลอุทธรณ์"

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา เนติบัณฑิตยสภา