ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยข้อกฎหมายว่า "ปรากฏว่าโจทก์ฟ้องจำเลยที่ 1ในฐานะผู้กู้ จำเลยที่ 2 ที่ 3 ในฐานะผู้ค้ำประกัน และจำเลยที่ 4 ในฐานะผู้จำนอง ให้ร่วมกันรับผิดต่อโจทก์ในมูลหนี้ที่จำเลยที่ 1 ค้างชำระแก่โจทก์ก่อนจำเลยที่ 1 ยื่นคำให้การ โจทก์ขอถอนฟ้องจำเลยที่ 1 ศาลชั้นต้นมีคำสั่งอนุญาต จำเลยที่ 2 และที่ 4 ยื่นคำให้การสู้คดี ส่วนจำเลยที่ 3 ขาดนัดยื่นคำให้การ ศาลชั้นต้นมีคำสั่งให้สืบพยานโจทก์โดยมิได้ชี้สองสถานกำหนดประเด็นข้อพิพาทแต่อย่างใด ดังนี้ โจทก์ย่อมมีหน้าที่ต้องนำสืบพยานหลักฐานเต็มตามฟ้อง โจทก์จะวินิจฉัยเอาเองว่า จำเลยที่ 2 และที่ 4 มิได้ปฏิเสธข้อหาตามคำฟ้องถือว่ายอมรับ โจทก์จึงไม่มีหน้าที่ต้องนำสืบในข้อที่จำเลยที่ 2 และที่ 4 ยอมรับแล้วดังที่โจทก์อ้างในฎีกาหาได้ไม่เพราะจำเลยที่ 3 มิได้ยื่นคำให้การจะถือว่าจำเลยที่ 3 ยอมรับข้อหาตามคำฟ้องได้อย่างไร อีกประการหนึ่งข้อยกเว้นตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 84(1) ที่ว่าคู่ความไม่ต้องพิสูจน์ข้อเท็จจริงซึ่งศาลเห็นว่าคู่ความอีกฝ่ายหนึ่งได้รับแล้วนั้น เป็นกรณีที่ศาลเห็นดังกล่าวมิใช่โจทก์เป็นฝ่ายเห็นหรือเข้าใจเองโดยพลการ เมื่อโจทก์นำสืบพยานหลักฐานฟังไม่ได้ว่า จำเลยที่ 1 เป็นหนี้โจทก์ดังที่ศาลล่างทั้งสองวินิจฉัยต้องกันมา ก็จะบังคับให้จำเลยที่ 2 ที่ 3 และที่ 4 ร่วมรับผิดต่อโจทก์ตามฟ้องไม่ได้ ฎีกาโจทก์ฟังไม่ขึ้น"

พิพากษายืน ค่าฤชาธรรมเนียมชั้นฎีกาให้เป็นพับ

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา