โจทก์จำเลยได้ทำสัญญาต่อกันมีความว่า " ผู้ซื้อ ( โจทก์ ) ได้ซื้อเครืองโรงสีเข้าพร้อมทั้งเครื่องประกอบจากจำเลยผู้ขาย ๑ เครื่องราคา ๒๕๐๐๐ บาท โจทก์ต้องผ่อนใช้ให้ จำเลยในวันที่ ๑ มกราคม พ.ศ. ๒๔๖๙ . ๕๐๐๐ บาท อีก ๒๐๐๐๐ บาท จะใช้ให้เสร็จภายใน ๒ ปี ถ้าได้กำไรจะใช้ให้เสร็จภายใน ๑ ปี แต่เครื่องโรงสียังเปนสมบัติของ จำเลยอยู่จนกว่าจะใช้เงินเสร็จ จึงจะเปนสิทธิแก่โจทก์ " บัดนี้ โจทก์กลับมาฟ้องว่า สัญญานี้เปนสัญญาเช่าซื้อ ขอให้ศาลบังคับ จำเลยรับเงินค่าป่วยการ ๓๐๐๐ บาท แลรับเอาเครื่องโรงสีคืนไป เพราะโจทก์ไม่ต้องการจะเช่าต่อไป แต่ จำเลยต่อสู้ว่าเปน สัญญาซื้อขายอันมีเงื่อนไขแลฟ้องแย้งเรียกราคาโรงสี

ฎีกาตัดสินยืนตามศาลล่างว่า สัญญานี้เปนสัญญาซื้อขาย แม้จะสัญญามีเงื่อนไขตามประมวลแพ่งมาตรา ๔๕๙ แลจำเลยฟ้องแย้งเพราะโจทก์ผิดสัญญาให้โจทก์ใช้เงินค่าเครื่องโรงสีกับดอกเบี้ยร้อยละ ๗ ครึ่ง

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา