คดีนี้เนื่องจากคดีแพ่งซึ่งจำเลยชนะความแล้วนำยึดเครื่องพิมพ์และตัวพิมพ์ต่าง ๆ ซึ่งความจริงเก็บทรัพย์ของโจทก์ในคดีนี ้โจทก์ในคดีนี้ได้ร้องขัดทรัพย์ในคดีนั้น และได้บอกกล่าวแก่จำเลยแล้วว่าเป็นทรัพย์ของโจทก์ จำเลยก็ไม่เชื่อฟังในที่สุดศาลสั่งถอนการยึด โจทก์จึงมาฟ้องเรียกค่าเสียหาย

ปรากฎว่าตัวพิมพ์ที่โจทก์นำยึดจากจำเลยในคดีแพ่งเรื่องนั้น เจ้าพนักงานผู้ยึดได้ราคาไว้ ๒๐๐ บาท แลโจทก์ซึ่งอยู่ในที่นั้นก็ไม่ได้คัดค้านว่าเป็นราคาต่ำ จำเลยเป็นผู้รับรักษาตัวพิมพ์ไว้ระหว่างยึด ตัวพิมพ์ได้ถูกลักศูนย์หายไปบางส่วน

ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยใช้ค่าตัวพิมพ์ตามที่จำเลยนำสืบเป็นเงิน ๓๓๒๒ บาทแลค่าเสียหายอย่างอื่นรวมเงิน ๕๓๙๐ บาท

ศาลอุทธรณ์พิพากษาให้จำเลยใช้ค่าตัวพิมพ์เป็นเงิน ๒๐๐ บาท โดยถือราคาตามเกณฑ์ที่เจ้าพนักงานกองหมายตีราคาไว้กับค่าเสียหายอย่างอื่นรวมเป็นเงิน ๘๒๗ บาท

โจทก์ฎีกาในข้อที่ศาลกำหนดให้ค่าเสียหายในราคาของตัวพิมพ์

ศาลฎีกาเห็นว่า ความรับผิดชอบของจำเลยในราคาของตัวพิมพ์ที่ศูนย์หายนี้ซึ่งอยู่ในความรักษาของจำเลย ควรเท่ากับราคาของจำเลย จึงไม่ควรใช้ราคาเกิน ๒๐๐ บาท ตามที่เจ้าพนักงานตีราคาไว้ ทั้งโจทก์ยอมให้ตีราคาเท่านั้นโจทก์จะมาเรียกร้องราคามากกว่านั้นอย่างไรได้ จึงพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา