โจทก์ฟ้องว่าจำเลยทั้งสองบังอาจสมคบกันนำความเท็จมาแจ้งแก่นายจวง พนักงานสอบสวนอำเภอเมืองสมุทรสาคร และนายจำรัสพนักงานที่ดินอำเภอเมืองสมุทรสาครว่าจำเลยเป็นทายาทแต่เพียง 2 คนของนายกรับ นางอิ่ม ซึ่งวายชนม์ไปแล้วและจะขอรับมรดกที่ดินตามใบไต่สวนของนายกรับ นางอิ่มซึ่งหาเป็นความจริงไม่ ความจริงนายกรับ นางอิ่มมีทายาท 4 คน เจ้าพนักงานหลงเชื่อจึงประกาศชื่อรับมรดกให้แก่จำเลย เป็นเหตุให้เจ้าพนักงานและโจทก์เสียหายขอให้ลงโทษตาม ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 118-63 ฯลฯ

ชั้นไต่สวนมูลฟ้องโจทก์สืบนายจำรัสเจ้าพนักงานที่ดินอำเภอได้1 ปากศาลสั่งงดสืบพยานโจทก์โดยเห็นว่าคดีพอจะวินิจฉัยได้แล้วและวินิจฉัยว่าไม่ปรากฏว่าจำเลยปกปิดทายาทแต่อย่างใด จำเลยเพียงแต่แจ้งว่าจำเลยเป็นทายาทผู้หนึ่ง ขอรับมรดกรายนี้เท่านั้นและเจ้าพนักงานต้องประกาศคำขอรับมรดกโจทก์จะต้องรู้เอาเองจากประกาศคำขอรับมรดกของเจ้าพนักงาน โจทก์ไม่มีอะไรจะเสียหายเพราะเหตุจำเลยไม่ได้แจ้งชื่อโจทก์ลงในบัญชีเครือญาติพิพากษายกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษาให้ยกคำพิพากษาศาลชั้นต้น ให้ศาลชั้นต้นไต่สวนพยานโจทก์จนสิ้นกระบวนความและพิพากษาใหม่ตามรูปคดี

จำเลยทั้งสองฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่าคดีนี้โจทก์ได้อ้างพยานบุคคลไว้ในชั้นไต่สวนมูลฟ้องถึง 4 ปาก โจทก์เพียงสืบพยานนายจำรัสพนักงานที่ดินอำเภอได้เพียงปากเดียวแล้วศาลสั่งงดสืบพยานเสียโดยมิได้มีการบันทึกคำโจทก์ไว้ว่าจะสืบผู้ใด และมีข้อความว่าอย่างไรต่อไปหากโจทก์สืบพยานต่อไปได้ความสมจริงดังฟ้อง ฟ้องของโจทก์ก็มีมูลพอที่จะรับไว้พิจารณาได้ ตามนัยคำพิพากษาฎีกา 679/2470คดีระหว่างอัยการเพ็ชรบุรี โจทก์ นางปุ้ย จำเลย พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา