โจทก์ที่ ๑ ในฐานะเจ้าของผู้ครอบครองรถยนต์ และโจทก์ที่ ๒ ในฐานะผู้รับประกันภัยรถยนต์คันดังกล่าวซึ่งรับช่วงสิทธิ ได้ฟ้องจำเลยเรียกค่าเสียหายฐานละเมิดที่ลูกจ้างของจำเลยได้ทำการในทางการที่จ้าง ขับรถยนต์โดยประมาทชนรถยนต์ของโจทก์ที่ ๑ เสียหาย ให้จำเลยชดใช้ค่าเสียหายพร้อมด้วยดอกเบี้ยให้แก่โจทก์รวมทั้งสิ้นเป็นเงิน ๔๙,๔๕๐ บาท

วันที่ ๒๒ กรกฎาคม ๒๕๑๘ เจ้าพนักงานศาลรายงานศาลว่า คดีนี้ ได้นำหมายเรียกและสำเนาคำฟ้องไปส่งให้แก่จำเลยตั้งแต่วันที่ ๑๔ กรกฎาคม ๒๕๑๘ เกิน ๗ วันแล้ว แต่โจทก์ไม่มาแถลงดำเนินการแต่อย่างใด

ศาลชั้นต้นมีคำสั่งว่า โจทก์ไม่แถลงเพื่อดำเนินการต่อไปในกำหนด ๗ วัน ตามที่ศาลสั่งในคำฟ้อง ถือว่าโจทก์ทิ้งฟ้อง ให้จำหน่ายคดี

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิจารณาแล้วเห็นว่า ยังไม่อาจถือได้ว่าโจทก์มีเจตนาจะทิ้งฟ้อง พิพากษายกคำสั่งศาลชั้นต้น ให้ศาลชั้นต้นดำเนินกระบวนการพิจารณาต่อไป

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า วันที่ ๒ กรกฎาคม ๒๕๑๘ โจทก์ขอให้ศาลชั้นต้นส่งหมายเรียกกับสำเนาคำฟ้องไปให้ศาลจังหวัดนครราชสีมาจัดการส่งให้จำเลย ต่อมาวันที่ ๙ กรกฎาคม ๒๕๑๘ โจทก์ได้ไปวางเงินค่าพาหนะและค่าป่วยการในการส่งต่อเจ้าพนักงานศาลจังหวัดนครราชสีมา แล้วนัดจะไปส่งกันในวันนั้น แต่ไม่ได้ไปเพราะเหตุใดไม่ปรากฏ ครั้นวันที่ ๑๔ กรกฎาคม ๒๕๑๘ พนักงานศาลจังหวัดนครราชสีมาแต่ผู้เดียวไปส่ง แต่ส่งไม่ได้ ศาลจังหวัดนครราชสีมาจึงส่งคืนศาลเดิม วันที่ ๒๒ กรกฎาคม ๒๕๑๕ โจทก์ได้ยื่นคำแถลงต่อศาลชั้นต้นขอให้จัดการส่งหมายเรียกกับสำเนาคำฟ้องให้จำเลยใหม่อีกครั้งหนึ่ง ศาลชั้นต้นมีคำสั่งว่า ศาลได้จำหน่ายคดีจากสารบบความตั้งแต่เช้าแล้ว จึงไม่อาจจัดการให้ส่งหมายใหม่ให้จำเลยอีก ดังนี้ ศาลฎีกาเห็นว่าโจทก์ได้เอาใจใส่ในการดำเนินคดีของโจทก์ตลอดมา พนักงานศาลจังหวัดนครราชสีมาไปส่งหมายเรียกและสำเนาฟ้องผิดจากวันที่นัดหมายกันไว้โดยโจทก์ไม่ทราบ ไม่ได้นำส่ง แต่โจทก์ก็ติดตามทำคำแถลงเกี่ยวกับเรื่องนี้มอบหมายให้ผู้อื่นไปยื่นต่อศาลชั้นต้น แต่เกินกำหนด ๗ วันซึ่งศาลชั้นต้นแก้ไขเปลี่ยนแปลงใหม่ในตราประทับรับฟ้องเดิมที่กำหนดไว้ ๑๕ วันไปเพียงวันเดียวเท่านั้น ตามพฤติการณ์ดังกล่าว ยังถือไม่ได้ว่าโจทก์เพิกเฉยไม่ดำเนินคดีในเวลาตามที่ศาลชั้นต้นกำหนด ศาลอุทธรณ์พิพากษาชอบแล้ว

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา