ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาต้องกันให้จำเลยซึ่งเป็นผู้รับมฤดกของ ซ.ใช้หนี้เงิน ๑๘๕๘ บาท ซึ่ง ซ.เป็นลูกหนี้โจทก์ให้แก่โจทก์

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาตัดสินว่าฎีกาของจำเลยข้อ ๑ นั้น จำเลยมิได้ยกขึ้นแต่ศาลชั้นต้น จำเลยฎีกามิได้ตาม ม.๒๔๙ แห่งประมวลวิธีพิจารณาความแพ่ง ส่วนฎีกาอีกข้อหนึ่งที่ว่าเอกสารมิได้ปิดอากรแสตมป์นั้นเห็นว่าเอกสารที่กล่าวอ้างนี้เป็นพินัยกรรม์ของ ซ.แสดงการรับรองว่าเป็นหนี้โจทก์จริงจึงไม่ต้องปิดอากรแสตมป์ดังจำเลยต่อสู้พิพากษายืนตามศาลล่างทั้ง ๒

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา