โจทก์ฟ้องว่าเมื่อ พ.ศ.2489 โจทก์ได้โอนที่ดินแปลงหนึ่งให้แก่จำเลย ซึ่งเป็นบุตรสาวโดยเสน่หา แล้วจำเลยไม่ส่งเสียเลี้ยงดูโจทก์ และได้บังอาจด่าว่าหมิ่นประมาทโจทก์อย่างร้ายแรงจึงขอให้เพิกถอนการให้ที่แปลงนั้นเสีย

จำเลยต่อสู้ว่า โจทก์ยกที่พิพาทให้โดยมีค่าตอบแทน และจำเลยไม่เคยด่าว่าโจทก์เลย

ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาต้องกันให้ถอนคืนการให้

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกา ฟังข้อเท็จจริงว่า โจทก์ได้โอนที่พิพาทให้จำเลยโดยเสน่หา ไม่ได้รับค่าตอบแทนจำเลยโกรธว่าโจทก์จะโอนที่บ้านให้นางสาวชลอบุตรโจทก์ได้ด่าว่าโจทก์ว่า "อ้ายหน้าลิงจุ่น มึงจะเอาอีชลอเป็นเมียกูไม่นับถือมึงเป็นพ่อต่อไป" ศาลฎีกาเห็นว่าการที่จำเลยด่าโจทก์ เอาบุตรสาวเป็นเมียนั้น เป็นถ้อยคำที่ไม่มีสตรีคนใดจะพึงกล่าวว่าโจทก์ซึ่งเป็นบิดา จึงเป็นการหมิ่นประมาทอย่างร้ายแรงศาลล่างพิพากษามาชอบแล้ว พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา