คดีนี้สืบเนื่องมาจากศาลชั้นต้นพิพากษาว่า ทางเดินด้านหลังอาคารจอดรถยนต์ของโจทก์ไม่ใช่ทางสาธารณะ ให้จำเลยที่ 2 ออกใบรับรองการก่อสร้างอาคารโรงพยาบาลเป็นไปโดยถูกต้องตามที่ได้รับอนุญาตแล้วให้แก่โจทก์ เมื่อโจทก์ได้ปฏิบัติตามกฎหมายและระเบียบข้อบังคับว่าด้วยการนั้นแล้ว คำขออื่นให้ยก

จำเลยทั้งสองอุทธรณ์ พร้อมกับยื่นคำร้องขอขยายระยะเวลานำเงินค่าขึ้นศาลชั้นอุทธรณ์และค่าฤชาธรรมเนียมที่จะใช้แทนโจทก์มาวางศาลออกไปภายในวันที่ 31 สิงหาคม 2532

ศาลชั้นต้นมีคำสั่งให้ยกคำร้อง และสั่งอุทธรณ์ว่า จำเลยทั้งสองไม่ได้นำเงินค่าธรรมเนียมมาวางศาลพร้อมอุทธรณ์ จึงไม่รับอุทธรณ์ของจำเลยทั้งสอง

จำเลยทั้งสองอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้เป็นว่า ให้ยกคำสั่งของศาลชั้นต้นที่สั่งไม่รับอุทธรณ์ของจำเลยทั้งสอง ให้ศาลชั้นต้นมีคำสั่งให้จำเลยทั้งสองนำเงินค่าขึ้นศาลชั้นอุทธรณ์มาชำระและนำเงินค่าฤชาธรรมเนียมซึ่งจะต้องใช้แทนโจทก์ตามคำพิพากษาศาลชั้นต้นมาวางศาลให้ถูกต้องครบถ้วนภายในระยะเวลาที่ศาลชั้นต้นเห็นสมควรกำหนด แล้วมีคำสั่งใหม่และดำเนินกระบวนพิจารณาต่อไปตามรูปคดี

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา229 บัญญัติบังคับไว้ว่า ผู้อุทธรณ์ต้องนำเงินค่าธรรมเนียมซึ่งจะต้องใช้แก่คู่ความอีกฝ่ายหนึ่งตามคำพิพากษามาวางศาลพร้อมกับอุทธรณ์ ปรากฏว่าจำเลยทั้งสองยื่นอุทธรณ์โดยไม่ได้นำเงินค่าธรรมเนียมที่จะต้องใช้แทนโจทก์มาวางศาลพร้อมกับอุทธรณ์ย่อมเป็นการไม่ชอบ แม้จำเลยจะได้ยื่นคำร้องขอขยายกำหนดระยะเวลาที่จะนำเงินค่าธรรมเนียมดังกล่าวมาวางศาล แต่ศาลก็ได้มีคำสั่งไม่อนุญาตให้ขยายเพราะเหตุไม่มีพฤติการณ์พิเศษที่ศาลจะอนุญาตได้แล้ว ดังนั้นศาลชอบที่จะมีคำสั่งไม่รับอุทธรณ์ของจำเลยทั้งสองได้ทันที เพราะกรณีที่ไม่นำเงินค่าธรรมเนียมซึ่งจะต้องใช้แก่คู่ความอีกฝ่ายหนึ่งมาวางศาลพร้อมกับอุทธรณ์นี้ ไม่ใช่เรื่องของการมิได้ชำระหรือวางค่าธรรมเนียมศาลโดยถูกต้องครบถ้วนตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 18 ซึ่งศาลจะต้องสั่งให้ชำระหรือวางค่าธรรมเนียมศาลให้ถูกต้องครบถ้วนเสียก่อนที่จะสั่งรับหรือไม่รับคำคู่ความที่ศาลอุทธรณ์นำบทกฎหมายดังกล่าวมาบังคับแก่กรณีนี้จึงไม่ชอบ

พิพากษาแก้เป็นว่า ให้บังคับคดีไปตามคำสั่งศาลชั้นต้น.

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา