โจทก์ฟ้องว่า จำเลยที่ 1 ทำหนังสือสัญญากู้เงินโจทก์ไปโดยจำเลยที่ 2 ทำหนังสือสัญญาค้ำประกันหนี้รายนี้ จำเลยที่ 1 ไม่ชำระเงินให้โจทก์ ขอให้จำเลยร่วมกันใช้เงินต้นและดอกเบี้ย

จำเลยที่ 1 ให้การว่า ได้กู้เงินไปและยังไม่ได้ชำระจริง

จำเลยที่ 2 ให้การปฏิเสธว่าไม่เคยทำหนังสือสัญญาค้ำประกันให้โจทก์ลายมือชื่อในสัญญาค้ำประกันไม่ใช่ของตน

ชั้นชี้สองสถาน โจทก์กับจำเลยที่ 2 ท้ากันเป็นประเด็นข้อแพ้ชนะประเด็นเดียวว่า ลายเซ็นจำเลยที่ 2 ในหนังสือสัญญาค้ำประกันท้ายฟ้องเป็นลายเซ็นคน ๆ เดียวกับที่จำเลยที่ 2 เซ็นไว้ในใบแต่งทนายหรือไม่ โดยขอให้ศาลส่งเอกสารดังกล่าวไปพิสูจน์ยังกองพิสูจน์หลักฐาน กรมตำรวจโดยตกลงกันให้พิสูจน์แต่เพียงคำว่า "นางสมหมาย" เท่านั้น หากผู้เชี่ยวชาญลงความเห็นยืนยันคือเชื่อว่าเป็นลายมือบุคคลคนเดียวกันแล้ว จำเลยที่ 2ยอมแพ้ หากกลับกัน โจทก์ยอมแพ้

ศาลชั้นต้นดำเนินการตามข้อตกลงของคู่ความ ผู้เชี่ยวชาญกรมตำรวจพิสูจน์แล้วเห็นว่าน่าเชื่อว่าเป็นลายมือชื่อของบุคคลคนเดียวกัน ศาลชั้นต้นจึงพิพากษาให้จำเลยร่วมกันใช้เงินแก่โจทก์

จำเลยที่ 2 อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยที่ 2 ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยปัญหาข้อกฎหมายว่า ในการที่โจทก์กับจำเลยที่ 2ท้ากันให้ส่งเอกสารดังกล่าวไปให้ผู้เชี่ยวชาญทำการตรวจพิสูจน์นั้น มิได้ระบุตัวผู้เชี่ยวชาญไว้ จึงเป็นที่เข้าใจได้ว่าให้ผู้เชี่ยวชาญของกองพิสูจน์หลักฐานกรมตำรวจ คนใดคนหนึ่งเป็นผู้ตรวจพิสูจน์ก็ได้ และปรากฏว่า ต่อมาศาลชั้นต้นได้มีหนังสือส่งเอกสารไปให้พันตำรวจเอกนิรุธ ไกรฤกษ์ เป็นผู้ตรวจพิสูจน์จึงถือได้ว่าได้มีการแต่งตั้งผู้เชี่ยวชาญแล้ว เพราะศาลได้ออกคำสั่งกำหนดตัวผู้เชี่ยวชาญให้ทำการพิสูจน์ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 99 และ 129

ส่วนที่พันเอกนิรุธ ไกรฤกษ์ มิได้มาเบิกความรับรองรายงานการตรวจพิสูจน์นั้น ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 130 บัญญัติว่าผู้เชี่ยวชาญที่ศาลแต่งตั้งอาจแสดงความเห็นด้วยวาจาหรือเป็นหนังสือก็ได้แล้วแต่ศาลจะต้องการ ฯลฯ และกรณีเรื่องนี้ก็ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องเรียกให้พันตำรวจเอกนิรุธ ไกรฤกษ์ มาเบิกความหรืออธิบายด้วยวาจาอีก

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา