ข้อเท็จจริงได้ความว่า โจทก์ จำเลย นายเสียบและนายชับได้ตกลงแบ่งมฤดกที่นามือเปล่าของบิดามารดาเป็น ๔ ส่วน ได้คนละส่วน ส่วนของนายเสียบนั้นนายเสียบขายให้ โจทก์ ๒๐๐ บาท แล้ว จำเลยเช่าที่ของ โจทก์ ทำบัดนี้ โจทก์ฟ้องขับไล่ จำเลยต่อสู้ว่าไม่เคยแบ่งปัน และว่าคดีขาดอายุความ ๑ ปี

ศาลจังหวัดชัยนาทเห็นว่า การแบ่งไม่ได้ทำเป็นหนังสือและไม่ได้จดทะเบียนการได้มาต่อเจ้าพนักงานตามประมวลกฎหมายแพ่ง ฯ มาตรา ๑๒๙๙ และเมื่อโจทก์จะขอขับไล่ จำเลยไม่ได้ให้ยกฟ้อง

ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับให้ขับไล่

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัย ว่า ทายาทได้ตกลงแบ่งมฤดกและต่างได้เข้าครอบครองเป็นส่วนสัดแล้ว หาจำต้องมีหนังสือสัญญาไม่ กรณีเข้าอยู่ในมาตรา ๑๗๕๐ วรรคแรกหาเข้าอยู่ในวรรค ๒ ไม่ และเมื่อต่างเข้าปกครองมฤดกแล้วก็ไม่มีขาดอายุความมฤดก จึง พิพากษายืนตาม ศาลอุทธรณ์

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา